Ερωτήσεις προς τις δημοτικές παρατάξεις (πριν 5 χρόνια)

Ερωτήσεις προς τις εκλογικές παρατάξεις που διεκδικούν τη διοίκηση του Δήμου Αίγινας

ΑΡΧΕΣ-ΘΕΣΕΙΣ-ΣΤΟΧΟΙ: -Ποιος είναι ο πολιτικός, φιλοσοφικός, αξιακός και πρακτικός πυρήνας της συμμετοχής σας στη διεκδίκηση της διοίκησης της Δημοτικής Αρχής Αίγινας; α) Τοπικές λαϊκές συνελεύσεις-διαβουλεύσεις ή τυπικά και ανιαρά δημοτικά συμβούλια «σοφών»; Διαφάνεια και διαρκής έλεγχος των οικονομικών πεπραγμένων ή διατήρηση της σημερινής κατάστασης; β)Η οικολογία και ισορροπία φύσης και ανθρώπινων δραστηριοτήτων έχει θέση στον προσανατολισμό σας ή σκοπεύετε να ενταχθείτε σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή λογική που καταστρέφει το περιβάλλον όπως π.χ. στις Σκουριές; Θα δεχόσασταν μια επένδυση που θα κατέστρεφε το εναπομείναν φυσικό περιβάλλον του νησιού; γ)Πιστεύετε σε μια συνεργατική δημοτική οικονομία ή σε μια οικονομία συμφερόντων που ενδιαφέρεται να πλουτίσει αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο; Θα κατευθυνθείτε στη δημιουργία ενός μετώπου κατοίκων και Δημοτικής Αρχής που θα απαιτεί χρήματα (όχι άκριτα και χωρίς σχεδιασμό) για τις υποδομές του νησιού σε νερό, υγεία, ανακύκλωση απορριμμάτων, εκπαίδευση, γράμματα-τέχνες, πρωτογενή παραγωγή-μεταποίηση, αλιεία, συγκοινωνίες και εν γένει για μια αυτοδύναμη-συνεργατική οικονομία; δ)Είστε υπέρ ή κατά των μεταρρυθμίσεων και ιδιαιτέρως του Καλλικράτη που προωθεί τον επιχειρηματικό κόσμο στη θέση μιας οργανωμένης αυτοδιοίκησης και παραδίδει γη και ύδωρ σε ξένους και ντόπιους κεφαλαιούχους; ε)Θα αντιδράσετε στις επιλογές της γερμανικής κυβέρνησης και των παραγόντων της που έχουν επιδοθεί σε ένα παζάρι εκποίησης της οικονομίας (νερό, τουρισμός, σκουπίδια, ΑΠΕ κλπ) ή θα επιδιώξετε μια εκ των ένδον προσπάθεια τοπικής αξιοπρέπειας και αυτοδιοίκησης του νησιού; Υπενθυμίζουμε ότι ο δήμαρχος Σακκιώτης συμμετείχε χωρίς να ερωτήσει κανένα κάτοικο του νησιού μας, στην 4η Ελληνογερμανική Συνέλευση της Νυρεμβέργης (Δελτίο Τύπου του Δήμου Αίγινας/29-10-2013) χωρίς να γνωρίζουμε αν έχουν υπάρξει δεσμεύσεις που θα διαφανούν μετά τις εκλογές.

ΝΕΡΟ: -Ποιες ενέργειες θα πράξετε προκειμένου το νησί να καλύπτει τις υδρευτικές και αρδευτικές του ανάγκες; Θεωρείτε ότι το νερό είναι αγαθό ή εμπόρευμα; Είστε υπέρ ή κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού που επίκειται, με βάση τις ψηφισμένες μνημονιακές διατάξεις της Τρόικας; Θα υπάρξει μια συγκροτημένη πολιτική που θα βασίζεται στην ικανοποίηση των παρακάτω; α)Θα πραγματοποιήσετε μελέτη για την εξάντληση κάθε φυσικής δυνατότητας συλλογής και συγκράτησης του νερού; Θα διεκδικήσει η παράταξή σας έργα που να συγκρατούν τα όμβρια ύδατα με ανασχετικά φράγματα, έτσι ώστε να μην χάνεται ούτε μια σταγόνα βροχής προς τη θάλασσα; Θα διεκδικήσετε μια γενναία χρηματοδότηση έτσι ώστε συγκροτημένα και με σχέδιο να μπορούν να κατασκευαστούν στέρνες σε κατοικίες; β)Θα διεκδικήσετε το δικαίωμα ώστε ο Δήμος Αίγινας να έχει δική του υδροφόρα για να καλύπτει τις ανάγκες μεταφοράς νερού και να μην χάνεται το τοπικό εισόδημα 4-5.000.000 ευρώ προς όφελος επιχειρηματιών μεταφοράς νερού; γ)Θα προβείτε σε κατάλληλες ενέργειες ώστε να εντοπιστούν οι πραγματικές αιτίες απώλειας νερού (έλεγχος του εισαγόμενου νερού, μη τιμολογημένο νερό, παράνομες συνδέσεις) οι οποίες χρονολογούνται από τη δεκαετία του ‘70 (π.χ. «Βήμα της Αίγινας» 14-7-1976, «Αιγινήτικα Νέα» 27-2-87) και φτάνουν στο 40%; δ)Θα πραγματοποιήσετε τα κατάλληλα βήματα για την ανάδειξη του αρχαίου υδραγωγείου Αίγινας έτσι ώστε από τη μια να αναδειχθεί από αρχαιολογική-τουριστική σκοπιά κι από την άλλη να χρησιμοποιηθεί ως μια ακόμα συνιστώσα για τη λύση; ε)Θα δοθεί έμφαση στην ανακατασκευή του δικτύου έτσι ώστε να αναβαθμιστεί η ποιότητα του νερού; στ) Υπάρχουν μεγάλοι οφειλέτες νερού κι αν ναι, θα διεκδικήσετε τις οφειλές τους; (Υπενθυμίζουμε τη δήλωση του Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Αργοσαρωνικού Δ. Κατσικάρη τον Αύγουστο του 2012 για τις «μεγάλες ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις τους για τις παρεχόμενες υπηρεσίες ύδρευσης, που ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ»)  ζ)Είναι μέσα στους στόχους σας το νοικοκύρεμα της χρήσης του νερού ως αγαθού και όχι ως εμπορεύματος; Τι θα πράξετε προκειμένου να μην σπαταλιέται ούτε μία σταγόνα νερό «αγαθό»; Έχετε στα σχέδια σας την ισότιμη διανομή του νερού «αγαθό» σε όλες τις περιοχές του νησιού; Τι θα κάνετε για να εξαλείψετε τις διακοπές νερού σε περιοχές της Αίγινας όπως τους Ασώματος όπου υπάρχει μόνιμο πρόβλημα ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες; 

ΥΓΕΙΑ-ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ: (Κέντρο Υγείας Αίγινας) -Τι θα πράξετε προκειμένου η υπόθεση της υγείας και της περίθαλψης να καταστεί ένα δωρεάν, δημόσιο και καθολικό δικαίωμα; α)Θα αρνηθείτε τον περιορισμό, την υποβάθμιση ή την κατάργηση του Κέντρου Υγείας Αίγινας; β)Θα αγωνιστείτε μαζί με τους υγειονομικούς λειτουργούς του και τους χρήστες κατοίκους για τη διάδοση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, για την πρόληψη και την ενημέρωση του πληθυσμού για θέματα υγείας; γ)Θα αγωνιστείτε μαζί με το λαό της Αίγινας για τη στελέχωσή του με ιατρικό νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό καθώς και για τη δωρεάν πρόσβαση του λαού σε αυτό;

Σύμφωνα με το ΦΕΚ 218 τ. Β/22-4-1986 (Αρ Α3α/οικ. 6528) για τη σύσταση του «Κέντρου Υγείας Αίγινας Ν. Αττικής» http://www.et.gr/index.php/2013-01-28-14-06-23/2013-01-29-08-13-13 προβλέπονται 10 γιατροί (γενική ιατρικής παθολογία, παιδιατρικής, οδοντιατρικής, μικροβιολογίας) 5 νοσηλεύτριες, 5 επισκέπτριες υγείας, 2 μαίες, 1 διαιτολόγος, 1 θέση ιατρικών εργαστηρίων, 1 ακτινολόγος, 3 οδηγοί, 3 τραυματιοφορείς, 2 καθαρίστριες, 1 τραπεζοκόμος καθώς και άλλες βοηθητικές θέσεις. Καθορίζει επίσης ότι σε τακτά διαστήματα λειτουργούν και άλλες ειδικότητες γιατρών (καρδιολόγος, χειρούργος, οφθαλμίατρος, γυναικολόγος, ορθοπεδικό, ψυχίατρος, ωτορινολαρυγγολόγος) σε συνεργασία με το Τζάνειο Νοσοκομείο.

Σύμφωνα με το ΦΕΚ 143 τ. Α/7-10-1983 (Νόμος υπ. Αριθ. 1397 για το Εθνικό Σύστημα Υγείας) άρθρο 15 http://www.et.gr/index.php/2013-01-28-14-06-23/2013-01-29-08-13-13 για τους στόχους της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τον σκοπό των Κέντρων Υγείας:

(Νοσοκομείο Αίγινας) δ)Θα κάνετε κάθε προσπάθεια με στόχο τη στελέχωση του Νοσοκομείου Αίγινας σε προσωπικό (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, βοηθητικό) ώστε να παρέχει επαρκή και ασφαλή δευτεροβάθμια περίθαλψη; ε)Θα αξιώσετε την αξιοπρεπή δευτεροβάθμια περίθαλψη των ασφαλισμένων χωρίς καμιά επιβάρυνση;  στ) Θα αξιώσετε δωρεάν υπηρεσίες για τους ανασφάλιστους πολίτες με αθόρυβες διαδικασίες που δεν τους προσβάλουν σύμφωνα με το νόημα και το σκοπό που έδωσε ο ιδρυτής του; ζ)Θα πιέσετε ώστε να ιδρυθεί επιστημονική επιτροπή που θα ελέγχει, θα αξιολογεί και θα παρεμβαίνει όταν χρειάζεται για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών; η)Θα πιέσετε ώστε να υπάρξει διαφανής οικονομική διαχείριση δεδομένου ότι ιδρύθηκε, λειτούργησε και συνεχίζει τη λειτουργία του εξ ολοκλήρου στην αρχή -και σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα- στην οικονομική προσφορά και στις δωρεές πολιτών; θ)Θα φροντίσετε ώστε να ελέγχονται οι αποφάσεις του ΔΣ του όσον αφορά στις αναγκαίες αλλαγές που επιτάσσει η εποχή προς το συμφέρον των πολιτών; ι)Θα πιέσετε για να λειτουργήσει ως συμμετοχική δομή για την υγεία και την περίθαλψη και όχι ως ιδιωτική επιχείρηση; ια)Θα μεριμνήσετε ώστε η ακίνητη περιουσία του να γίνει και να παραμείνει αποδοτική για την εξέλιξη των υποδομών του;

(Σύμφωνα με το ΦΕΚ 259 τ. Α/10-11-1980 όπου με το Προεδρικό διάταγμα υπ. Αρ. 1024 και με το άρθρο 1 εγκρίνεται το νέο καταστατικό λειτουργίας του Εν Αιγίνη Ορθοδόξου Χριστιανικού Συλλόγου Κυριών για το «Νοσοκομειακό Άσυλο» «Άγιος Διονύσιος» παρέχεται ιατρική περίθαλψη δωρεάν για τους απόρους σύμφωνα με το άρθρο 2 του καταστατικού.)

(Επείγοντα περιστατικά-Νέες συνθήκες) ιβ)Θα διεκδικήσετε το δικαίωμα του Δήμου της Αίγινας να έχει δικό του θαλάσσιο ταξί προκειμένου να εξυπηρετούνται τα επείγοντα περιστατικά όπως και να μεριμνήσετε για τη δημιουργία ελικοδρομίου; ιγ)Στις νέες εξοντωτικές συνθήκες της μνημονιακής επέλασης θα επιδιώξετε τη δημιουργία κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκλεισμένοι να έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη και νοσηλεία;

ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ-ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ-ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ: -Ποια θα είναι πολιτική σας σχετικά με τα σκουπίδια, την περισυλλογή τους και την διάθεσή τους; α)Θα υπάρξουν προσπάθειες για ένα συνολικό συντονισμό για τον περιορισμό τους με οδηγίες ενάντια στις συσκευασίες μιας χρήσης; β)θα υπάρξουν προσπάθειες σε επίπεδο γειτονιάς για τη διάκρισή τους καθώς και για τη διάθεσή τους σε χρήσιμα αγαθά; γ)θα υπάρξει συντονισμένη προσπάθεια από πλευράς σας προκειμένου να οδηγηθούμε σε λύσεις περιορισμού απορριμμάτων αλλά και δημοτικής διαχείρισής τους πέρα από συμφέροντα εταιριών; δ)Πώς θα ενεργήσετε σε σχέση με το χρόνιο ζήτημα του βιολογικού καθαρισμού;

ΧΕΡΣΑΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ-ΝΕΟ ΛΙΜΑΝΙ: -Τι σκοπεύετε να πράξετε στο ζήτημα των χερσαίων και θαλάσσιων συγκοινωνιών; α)Θα επιδιώξετε ώστε να έχουμε μια αξιοπρεπή τοπική συγκοινωνία δημιουργώντας δημοτική επιχείρηση εξυγιαίνοντας  την ΚΤΕΛ Αίγινας με στόχο την εξυπηρέτηση των κατοίκων σε ώρες εύλογες (μαθητιώσα νεολαία, επισκέψεις στο Κέντρο Υγείας Αίγινας, ώρες αγοράς, ώρες αναχώρησης και άφιξης πλοίων κλπ) αλλά και των επισκεπτών της Αίγινας που επιθυμούν να γνωρίσουν τις αθέατες ομορφιές του νησιού μας;-β)θα προσπαθήσετε μαζί με άλλους Δήμους να τεθείτε επικεφαλής ενός αγώνα για φτηνά και συχνά δρομολόγια με όλα τα νησιά και τις περιοχές του Αργοσαρωνικού (Επίδαυρος, Σαλαμίνα, Αγκίστρι, Μέθανα, Πόρος, Ύδρα, Σπέτσες) και τον Πειραιά; γ)θα επιδιώξετε τη συνεργασία με τους όμορους Δήμους προκειμένου να διεξαχθεί ένας αγώνας για την απόκτηση πλοίου που να ανήκει στο λαό και να εξυπηρετεί το λαό του Αργοσαρωνικού; δ)θα τεθείτε σε ένα αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ναυτεργατών μας εναντίον της ασυδοσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου που απολαμβάνει δεκάδων φοροαπαλλαγών; ε)Θα επικαιροποιήσετε το παλαιό παναιγινήτικο αίτημα της κατασκευής του κεντρικού λιμανιού στο Λεόντι Βαθέως προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί στο μέτρο του δυνατού η απόσταση της ακτοπλοϊκής σύνδεσης με τον Πειραιά, να μειωθεί το ναύλο και να αποκεντρωθεί συνολικά η κίνηση των επιβατών προς όφελος όλου του νησιού;

ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: -Ποιες είναι οι απόψεις σας για την Παιδεία και την υπάρχουσα Εκπαίδευση; Είστε υπέρ ή εναντίον των προσπαθειών που καταβάλουν τα τελευταία 25 χρόνια οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα προκειμένου το δικαίωμα στην εκπαίδευση να σταματήσει να είναι δημόσιο αγαθό; Προτίθεστε να αγωνιστείτε για την δημόσια, δωρεάν και καθολική δημόσια Παιδεία και Εκπαίδευση; α)Έχετε στο σχεδιασμό σας τον αγώνα για την εισαγωγή μαθημάτων στις σχολικές μονάδες του νησιού, όπως οικιακή οικονομία γεωργική, κτηνοτροφική, αλιευτική παραγωγή, θαλάσσιο και χερσαίο περιβάλλον, υδάτινη διαχείριση, οικολογικός τουρισμός, τοπική αξιοποίηση αρχαιοτήτων κλπ, αλλά και άλλα μαθήματα προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες του τόπου; β)Θα στηρίξετε τους αγώνες των εκπαιδευτικών, των γονέων και των μαθητών του νησιού για δημόσια, δωρεάν και καθολική εκπαίδευση;

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ-ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ-ΛΑΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: Πώς φαντάζεστε την καθημερινότητα στην πόλη και στα χωριά της Αίγινας;α)Τι διαθέσεις έχετε για την βελτίωση της καθημερινότητας των παιδιών; Θα αποκαταστήσετε τις υπάρχουσες παιδικές χαρές; Θα επιδιώξετε να δημιουργηθούν σε όλα τα χωριά ελκυστικοί τόποι για τα παιδιά; Θα καταργήσετε όσες επενδύσεις καταπατούν το πεζοδρόμιο και τον Αιγιαλό; β)Θα αναδείξετε τη λειτουργία της πεζοδρόμησης αλλά και των πλατειών στην πόλη όπως και στα χωριά, προκειμένου οι κάτοικοι να έχουν τη δυνατότητα της κυκλοφορίας, της συνεύρεσης, όπως και της διαχείρισής τους για καλλιτεχνικούς και μορφωτικούς στόχους; Πλατείες όπως της Εθνεγερσίας πιστεύετε ότι χρήζουν ανάπλασης με στόχο τη χρήση τους για συνεύρεση και αναψυχή;  γ)Ποιες είναι οι απόψεις σας για τους σκοπούς του λαϊκού αθλητισμού; Σκοπεύετε να αποκεντρώσετε αυτή τη δραστηριότητα στηρίζοντας τις τοπικές κοινωνίες ή σκοπεύετε να καταστήσετε την πόλη της Αίγινας ένα διαρκές κέντρο; Υποστηρίζετε τη διάθεση 1.000.000 ευρώ από την Αντιπεριφέρεια Νήσων (η συγκεκριμένη απόφαση http://static.diavgeia.gov.gr/doc/%CE%92%CE%99097%CE%9B7-%CE%A30%CE%A4) μόνο για έναν ελαστικό τάπητα στίβου ή πιστεύετε ότι με απλούς, οικονομικούς (και στη λογική της αποκέντρωσης) τρόπους θα αναζωογονηθεί ο λαϊκός αθλητισμός;

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ-ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΣΜΩΝ: -Σκοπεύετε να καταστήσετε την παραλία της πόλης της Αίγινας ως μόνιμο χώρο συνωστισμού των επισκεπτών μας ή θεωρείτε σκόπιμη την αποκέντρωσή του; Πιστεύετε ότι ο τουρισμός είναι ένα απλό εμπόρευμα ή προσπάθεια για ισχυροποίηση δεσμών των ανθρώπων που έχει τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές της προεκτάσεις; α)Έχετε στον προγραμματισμό σας εντάξει την αξιοποίηση κοινοτικών δομών για τουριστικούς ξενώνες; β)Έχετε εντάξει στον προγραμματισμό σας τη χρηματοδότηση προκειμένου ιδιώτες στα χωριά να μετατρέψουν τις ακατοίκητες και ρημαγμένες κατοικίες τους σε ξενώνες μικρής κλίμακας; γ)Σκοπεύετε να καταγράψετε και αναδείξετε τα παγκόσμιας και εγχώριας σημασίας, ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία του νησιού όπως και τις αθέατες φυσικές ομορφιές του που βρίσκονται στην περιφέρεια και πώς; δ)Με ποιο τρόπο θα αντισταθείτε απέναντι στα σχέδια εκποίησης των αιγιαλών σύμφωνα με την επικείμενη ανακήρυξή τους (με σχέδιο νόμου του υπουργείου οικονομικών) σε πεδία οικοδόμησης και εκμετάλλευσης για τους ιδιώτες; Θα επιδιώξετε την ήπια χρήση των παραλιών μας με διαχειριστή την ίδια τη δημοτική αρχή ώστε να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης; (Δημοσίευση σχετική με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου: http://www.kathimerini.gr/764449/article/epikairothta/ellada/ti-allazei-stoys-aigialoys)

ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: -Πώς σκοπεύετε να ανταποκριθείτε στην τοπική αναζήτηση για την πρωτογενή παραγωγή εν μέσω κρίσης; Πιστεύετε ότι η πρωτογενής παραγωγή μπορεί να αντιπροσωπεύεται αποκλειστικά από την καλλιέργεια φιστικιού ή νομίζετε ότι με τον κατάλληλο κοινωνικό-οικονομικό προγραμματισμό μπορούν συμπληρωματικά να δημιουργηθούν καλλιέργειες για αγαθά πρώτης ανάγκης που μπορούν να θρέφουν το νησί και παράλληλα να μειωθούν οι εκροές του τοπικού εισοδήματος προς όφελος του τόπου; (Επισημαίνουμε, με βάση τις αφηγήσεις προηγούμενη γενιάς, την παλαιότερη αυτοδυναμία της Αίγινας σε σιτάρι, λάδι, κρασί, πατάτα, ζαρζαβατικά, λαχανικά καθώς και τη δημοφιλή καλλιέργεια αμυγδάλου, σύκου και βερίκοκου). α)Θα επιδιώξετε να στηρίξετε κάθε συνεταιριστική προσπάθεια που οφείλει να αναλάβει σοβαρά την προώθηση της ποσότητας του φιστικιού με τρόπο που και να φτάνει φθηνότερα στον καταναλωτή και να μπορεί ο καλλιεργητής να εισπράττει τον κόπο του; β)Θα προσπαθήσετε να λάβετε χρηματοδότηση για το χτίσιμο αναβαθμίδων σε όλη την περιφέρεια της Αίγινας προκειμένου να αξιοποιηθεί παραγωγικά κάθε τετραγωνικό εκατοστό κάτω από συντονισμένο σχέδιο με τη βοήθεια παλαιών κατοίκων του νησιού; γ)Θα προσπαθήσετε να εντάξετε την Αίγινα σε ένα συνολικό σχέδιο χρηματοδότησης προκειμένου συνεταιριστικά και ιδιωτικά κάθε επαγγελματική αγροτική & κτηνοτροφική προσπάθεια να καλύπτεται στα πρώτα της βήματα; δ)Έχετε τη διάθεση και την πρόθεση από κοινού με τους παραγωγούς να δημιουργήσετε μια αγορά αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων η οποία να βρίσκεται σε μια περίοπτη θέση; Προτίθεστε να επιδιώξετε χρηματοδότηση για τη μεταποίηση κάποιων προϊόντων όπως και εκείνων που αποτελούν και τοπικές ιδιαιτερότητες; ε)Έχετε σκοπό να πιέσετε στην κατεύθυνση της αξιοποίησης της καλλιεργήσιμης γης που ανήκει στην Εκκλησία, από τοπικές κοινωνίες και μεμονωμένες προσπάθειες αγροτών;

ΑΛΙΕΙΑ-ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ: -Τι σκοπεύετε να πράξετε απέναντι στην απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και της Κυβέρνησης να εντάξει στον χωροταξικό της προσανατολισμό τις ιχθυοκαλλιέργειες ως ένα τρόπο να εξαφανίσει το επάγγελμα του μικρού ψαρά και να καταστήσει τις παραλίες της χώρας βιομηχανίες παραγωγής φτηνού ψαριού καταστρέφοντας το θαλάσσιο περιβάλλον και καταστρατηγώντας τα εργασιακά δικαιώματα; Τι σκοπεύετε συγκεκριμένα να πράξετε απέναντι στην εφαρμογή μιας απόφασης που στέλνει στα σκουπίδια τις αποφάσεις της Αυτοδιοίκησης; α)Θα επιμείνετε με τρόπο επιτακτικό και δυναμικό απέναντι στην εγκατάσταση ιχθυοκαλλιέργειας στη Λιγέα της Πέρδικας; β)Θα  αγωνιστείτε με κάθε μέσο να μη γίνουν ρημαδιό οι θάλασσές μας όπως και να επιζήσει ο μικρός ψαράς που κατάφερε εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια να αποτελέσει το πρότυπο ισορροπίας θαλάσσιου περιβάλλοντος και εξεύρεσης της τροφής σε ψάρι, ενώ ανέπτυξε μια αξεπέραστη τεχνογνωσία και απετέλεσε το πρότυπο της Μεσογείου; (Υπενθυμίζουμε τις αποφάσεις της 104ης Ολομέλειας της Επιτροπής των Περιφερειών Ευρώπης του Νοεμβρίου 2013, τις διακηρύξεις των 5 στόχων της «γαλάζιας ανάπτυξης» και του επιχειρησιακού σχεδίου 2014-2020, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας [υδατοκαλλιέργειες, βιοτεχνολογία, εξόρυξη βυθού, ΑΠΕ, αλιευτικός τουρισμός] για τη δραστική μείωση της παραδοσιακής αλιείας και της συστηματικής προώθησης των υδατοκαλλιεργειών, όπως επίσης των ταυτόχρονων προσπαθειών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για νόμους γρήγορων διαδικασιών έγκρισης και δωρεάν εγκατάστασης των υδατοκαλλιεργειών που ήδη χρηματοδοτούνται αφειδώς από την ΕΕ).

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ: -Ποιες είναι οι κινήσεις που θα πραγματοποιήσετε με στόχο μια τοπική οικονομία, βιώσιμη και δίκαιη; α)Έχετε σκοπό να καταγράψετε και να αξιοποιήσετε την περιουσία του Δήμου Αίγινας (π.χ ακίνητα κληροδοτήματα) προκειμένου να εξευρεθούν πόροι για τη λειτουργία του Δήμου; β) Έχετε σκοπό να δημιουργήσετε με επαγγελματίες που επιθυμούν να συνεργαστούν, ένα προμηθευτικό οργανισμό για την τροφοδότηση με όσο το δυνατόν αναγκαία προϊόντα που δεν μπορούν να παραχθούν στο νησί μας και να μπορούν να είναι προσιτά στους καταναλωτές όπως και το να επιβιώνουν πολλοί άνθρωποι που θα εργάζονται σ’ αυτόν; γ)Σκοπεύετε να ιδρύσετε δημοτικές επιχειρήσεις που να εξασφαλίζουν εργασία και να παρέχουν ωφέλεια για το κοινό; δ)Τι είδους κινήσεις θα πράξετε προκειμένου να συνεργαστούν οι μικροεπαγγελματίες του νησιού με τη δημοτική αρχή για την εξεύρεση σε κάθε περίοδο της ταυτότητας της τοπικής αγοράς και των πραγματικών αναγκών του νησιού; ε) Υπάρχουν σκέψεις για μια συμπληρωματική ανάπτυξη της δευτερογενούς παραγωγής και σε ποιες κατευθύνσεις; στ)Θα είστε παρόντες σε κάθε λογική διεκδίκηση των εργαζομένων απέναντι σε ένα περιβάλλον καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων; ζ)Με ποιο πρακτικό μέτρο θα συμπαρασταθείτε σε ανθρώπους που χάνουν το σπίτι τους ή το μαγαζάκι τους από χρέη; Με δεδομένο την επιθετική οικονομική πολιτική της κεντρικής εξουσίας όσον αφορά τα χρέη των ιδιωτών και των μικροεπαγγελματιών ενδέχεται, το επόμενο χρονικό διάστημα και με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από τον Ιανουάριο του 2015, να δούμε πολίτες να χάνουν την πρώτη κατοικία τους και να έχουν άμεση ανάγκη στέγασης. Υπάρχουν σκέψεις για σχεδιασμό άμεσης ανάγκης για τις ανάγκες στέγασης οικογενειών ή ατόμων που θα βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα το επόμενο χρονικό διάστημα ώστε να μη δούμε συμπολίτες μας άστεγους; Υπάρχει στις προθέσεις σας η πίεση στην κατεύθυνση της δωρεάν χρήσης του Λεουσείου από φτωχούς συμπολίτες μας;

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΤΕΧΝΗ-ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ: -Ποιες είναι οι θέσεις σας για τον πολιτισμό και την τοπική καλλιτεχνική δημιουργία; α)Πώς σκοπεύετε να προβάλετε την πολιτισμική κληρονομιά της Αίγινας, όχι μόνο για τουριστικούς στόχους αλλά, σε προσπάθεια αναζήτησης μιας τοπικής ταυτότητας; Η αρχιτεκτονική, οι ιστορικοί τόποι -γνωστοί και άγνωστοι- καθώς και μνημεία που καλύπτουν κάθε περίοδο σχεδόν της ελληνικής διαχρονίας (προϊστορία, αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, Φραγκοκρατία, Τουρκοκρατία, Νεώτερος Ελληνισμός), η τοπική δημοτική και νεώτερη φιλολογική δραστηριότητα, η συγκροτημένη ιστοριογραφία, η γνώση νεώτερων καλλιτεχνικών ρευμάτων στο θέατρο, στη μουσική, στη λογοτεχνία είναι μέσα στις αναζητήσεις σας; β)Με ποιους τρόπους σκοπεύετε να στηρίξετε κάθε προσπάθεια και καημό για την καλλιτεχνική έκφραση στο νησί; γ)Έχετε στους στόχους σας την αποκατάσταση του Δημοτικού Θεάτρου όπως και των υπολοίπων ιστορικών μνημείων, στην κατεύθυνση της χρήσης τους για σκοπούς μορφωτικούς, καλλιτεχνικούς και ψυχαγωγικούς;  δ)Έχετε στη πρόθεσή σας να δημιουργήσετε ένα συμμετοχικό όργανο για τη διαχείριση χώρων με στόχο τη δωρεάν και ίση πρόσβαση των δημοτών στην καλλιτεχνική δημιουργία; ε)Με ποιο τρόπο θα ενισχύσετε τις προσπάθειες αυτές; Στ)Έχετε σκοπό να αναδείξετε την τοπική λαϊκή δημιουργία (μουσική, αρχιτεκτονική, αγγειοπλαστική, κλπ) στις όποιες διαστάσεις αυτή έχει εκδηλωθεί στο παρελθόν; ζ)Θα ανταποκριθείτε, εν τέλει, στο ξεχασμένο αίτημα των κατοίκων του Μεσαγρού για την αποκατάσταση, σε ανοιχτό υπαίθριο θέατρο, του κακοποιημένου από το νταμάρι τοπίου; η)Πώς θα δράσετε προκειμένου να ξαναζωντανέψει η περιφέρεια της Αίγινας από πολιτιστική και καλλιτεχνική άποψη; 

ΚΛΕΜΜΕΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ: -Σε τι ενέργειες θα προβείτε συγκεκριμένα για την οριστική και αμετάκλητη επιστροφή των κλεμμένων αρχαιοτήτων από το ναό της Αφαίας και από τον αρχαιολογικό χώρο της Κολόνας; (Υπενθυμίζουμε τη διεθνή Σύμβαση της Γενικής Διάσκεψης της UNESCO (Οκτώβριος-Νοέμβριος 1970 στο Παρίσι) η οποία κυρώθηκε από την ελληνική κυβέρνηση στις 22-12-1980 (ΦΕΚ 29-12-1980/τεύχος 1/ΑΦ 297-http://www.yppo.gr/files/g_29458.pdf) για την «παράνομη εισαγωγή, εξαγωγή και μεταβίβαση της κυριότητας των πολιτισμικών αγαθών».)

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

Ντροπή τους!

Ποιος είναι ο Σάμιουελ Γκρίντλι Χάου που η προτομή του –πολύ σωστά- κοσμεί το λιμάνι της Αίγινας;

Ο Σάμιουελ Γκρίντλι Χάου ήταν ένας ειλικρινής και ένθερμος υποστηρικτής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ήταν ένας συνεπής δημοκράτης, διεθνιστής που βρέθηκε στα μέτωπα του αγώνα για την ελευθερία. Στις ΗΠΑ ήταν γιατρός ο οποίος συνέβαλε στην εκπαίδευση των τυφλών. Ήταν, επίσης, υπερασπιστής της ελευθερίας των μαύρων που ζούσαν σε συνθήκες σκλαβιάς μέχρι και τότε. Συγκινήθηκε από την Επανάσταση των Ελλήνων το 1821. Μαζί με άλλους που ήταν στη Φιλελληνική Επιτροπή της Βοστόνης έκανε ενέργειες για τη συλλογή χρημάτων που έφτασαν μέχρι και την ναυπήγηση της φρεγάτας «ΕΛΛΑΣ».

Ο Σάμιουελ Γκρίντλι Χάου ήρθε στην Ελλάδα όταν ξεκίνησε η εκστρατεία του Ιμπραήμ και εντάχθηκε στις δυνάμεις των Ελλήνων επαναστατών ως χειρουργός. Όμως δεν περιορίστηκε στην ιατρική και στην περίθαλψη τραυματιών αλλά πολέμησε επίσης με τέτοιο ενθουσιασμό που η φήμη του τον ακολουθούσε για χρόνια.

Αργότερα, το 1827, όταν επέστρεψε στην πατρίδα του αγωνίστηκε για να συγκεντρώσει χρήματα και προμήθειες για την αντιμετώπιση του λιμού στην Ελλάδα. Μαζί του έφερε και μικρό αριθμό ορφανών παιδιών από την Ελλάδα. Μάζεψε συνολικά το ποσό των 60.000 δολαρίων που δόθηκαν για τρόφιμα, ρούχα και την κατασκευή καταφυγίου για τους πρόσφυγες που είχαν έρθει στην Αίγινα από τα Ψαρά και τη Χίο όπως και για κατασκευή του λιμανιού της. Καταφύγιο επίσης κατασκευάστηκε στον Ισθμό της Κορίνθου όπως και νοσοκομείο στον Πόρο. Τελευταίο του ταξίδι στην Ελλάδα ήταν το 1866 κατά τη διάρκεια της Κρητικής εξέγερσης. Ο Χάου, όπως πολλοί φιλέλληνες, φόρεσε την ελληνική ενδυμασία.

Ποιος είναι ο Τζέφρι Πάιατ ο οποίος θα αποκαλύψει την προτομή του Σάμιουελ Γκρίντλι Χάου στο λιμάνι της Αίγινας στις 15-04-2019;

Ο Τζέφρι Πάιατ είναι ένας από τους πιο γνωστούς αμερικανούς διπλωμάτες με ρόλους αποσταθεροποίησης των χωρών οι οποίες αποτελούν «κίνδυνο» για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ήταν ο αρχιτέκτονας της ουκρανικής κρίσης το 2014 και πρέσβης των ΗΠΑ την περίοδο που προέκυψε ο εμφύλιος στη χώρα. Έγινε διεθνώς γνωστός όταν διέρρευσε η τηλεφωνική επικοινωνία του με την υφυπουργό Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ. Είπε: «να πάει να γ****** η ΕΕ», σε μια περίοδο που η ΕΕ επιχειρούσε κάποια διαπραγμάτευση και ήρθαν στο φως οι πληροφορίες για τη συνεργασία της αμερικανικής κυβέρνησης με ένοπλες φασιστικές ομάδες στην Ουκρανία. Εκτός από τα 20.000.000 δολάρια για αυτό το σκοπό συμμάχησαν με το φιλοναζιστικό και αντισημιτικό κόμμα Svoboda.

Μετά την Ουκρανία ο Τζέφρι Πάιατ τοποθετήθηκε στη χώρα μας. Ήταν ο αρχιτέκτονας της εξωτερικής «μας» πολιτικής και ιδιαίτερα της συμφωνίας των Πρεσπών. Στόχος του δεν ήταν άλλος από το να εδραιωθεί το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στα Βαλκάνια όπως και το να μετατραπούν οι χώρες μας σε οικονομικά προτεκτοράτα της ΕΕ, προωθώντας βεβαίως τον αλυτρωτισμό για να δημιουργεί, δίπλα σε άλλα εθνικά ζητήματα, ένα φυτίλι ανάφλεξης στην περιοχή.

Το τοπικό πολιτικό μας σύστημα;

Χάθηκε να μας έρθει ένας Αμερικανός ελληνιστής ιστορικός, φιλόλογος ή ένας άνθρωπος της τέχνης; Λες κι ο Πάιατ είναι ένας τουριστικός πράκτορας που θα φέρει καραβιές Αμερικανών τουριστών. Λες κι οι Αμερικανοί τουρίστες είναι κάποια καταναλωτικά πρόβατα που ακολουθούν τα ίχνη του Πάιατ.

Απλά, ντροπή τους!

φίλοι γονείς

Φίλοι γονείς των μαθητών και των μαθητριών μας,
μαζί αντιλαμβανόμαστε ότι το σχολείο μοιάζει όλο και περισσότερο με κέντρο διερχομένων δασκάλων. Τη μια χρονιά στο Σουφλί, την άλλη στην Ιεράπετρα, μετά στη Σύρο κι έπειτα την Αίγινα… Αναπληρωτές δάσκαλοι-δασκάλες γενικής παιδείας ή ειδικών μαθημάτων μετακινούνται διαρκώς. Είναι κι αυτοί άνθρωποι συνήθως από αλλού, με παιδιά και υποχρεώσεις, με οικογένεια και προβλήματα. Μέχρι να γνωρίσουν τα παιδιά, να κατανοήσουν τις ξεχωριστές τους ανάγκες και ιδιαιτερότητες, να αντιληφθούν τις αδυναμίες και δυνατότητές τους, έρχεται …το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο θα βρίσκονται τον Οκτώβρη, το Νοέμβρη ή … την άνοιξη σε ένα χωριό της Λαμίας, στην Κέρκυρα, στο Ηράκλειο ή στην Τρίπολη…
Αν συμπεριλάβουμε και τις καθημερινές μετακινήσεις των δασκάλων ειδικών μαθημάτων (ξένες γλώσσες, γυμναστική, καλλιτεχνικά μαθήματα, ΤΠΕ) από σχολείο σε σχολείο της περιοχής τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν προλαβαίνουν να μάθουν ούτε τα ονόματα των παιδιών. Μοιραία μετατρέπονται οι ώρες διδασκαλίας, σε αυτό που λέμε χαριτολογώντας «η ώρα του παιδιού»: έλλειψη σεβασμού στο μάθημα, αδυναμία αντιμετώπισης συμπεριφορών, αδυναμία συγκέντρωσης στο μάθημα, έλλειψη επαφής με το μόνιμο προσωπικό για κοινή προσπάθεια εξύψωσης του μαθησιακού επιπέδου ή κοινής αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Δεν είναι η μοναδική αιτία αυτή που το σχολείο καταστρέφεται αλλά όταν δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό υποβαθμίζεται διαρκώς η ποιότητά του και υπονομεύεται η σημασία του στα ίδια τα παιδιά. Αυτές τις μέρες μάλιστα, ένα σχέδιο νόμου που μειώνει στο 50% την προϋπηρεσία, άρα και την πείρα που έχουν κακήν κακώς αποκτήσει οι μετακινούμενοι και μετακινούμενες συνάδελφοί μας και απαξιώνει πλήρως το πτυχίο τους μπροστά στην ύπαρξη προσόντων όπως τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά, θα επιφέρει έναν εμφύλιο για το ποιος είναι «ικανός» για να διδάξει. Θα βάλει ανθρώπους μεγαλύτερους και νεότερους σε ένα διαίρει και βασίλευε.
Αυτό το σχολείο θέλουν αυτοί που μας κυβέρνησαν, μας κυβερνούν και θα μας κυβερνήσουν. Για αυτό και μας κυβερνούν διότι διαιρούν και βασιλεύουν. Αυτό το σχολείο θέλουν: ένα σχολείο φτηνό κι ευέλικτο, ένα κέντρο διερχομένων αδιαφορώντας για σας, ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων που χώνουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια. Όταν εμείς κι εσείς μέσα από την κλοπή του εισοδήματός μας τροφοδοτούμε τους ευρωαμερικάνους δανειστές κι έχουμε ένα τέτοιο σχολείο πώς περιμένουμε να μορφωθούν και να αποκτήσουν ήθος τα παιδιά μας;
Έχετε το χρόνο να το σκεφτείτε πως είναι κοινό το ενδιαφέρον μας, γονέων και εκπαιδευτικών, για ένα πραγματικό σχολείο με δάσκαλους και δασκάλες στη θέση τους. Ξέρουμε ότι υπουργοί, σύμβουλοι, κομματικοί, δημοσιογράφοι θα προσπαθήσουν να σας πείσουν για το αντίθετο. Εδώ όμως είμαστε εμείς. Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών με τον ίδιο τρόπο που υπερασπιζόμαστε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας. Για μόνιμους δασκάλους που αποτελούν τη βάση και προάγουν την παιδαγωγική διαδικασία. Για ένα σχολείο φτιαγμένο στη βάση των αναγκών των παιδιών και όχι των περικοπών. Για αυτό και απεργούμε!
Καλά Χριστούγεννα-Καλή χρονιά-με δάσκαλους δασκάλες σε όλα τα σχολειά.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΗΣΙΩΝ ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

Η εκπαιδευτική κοινότητα δεν υπάρχει, είναι επείγουσα ανάγκη να συσταθεί. Η εκπαιδευτική κοινότητα δεν είναι οργάνωση, σύλλογος, παράταξη, δομή, φορέας. Είναι η κοινή ανάγκη εκπαιδευτικών που εργάζονται στα σχολεία να μοιράζονται τις εμπειρίες τους, τις διαπιστώσεις τους, τα λάθη τους και τις κατακτήσεις τους, να προβληματίζονται στο τι, στο πώς και στο γιατί διδάσκουμε σε παιδιά, να μεριμνούν για τη μόρφωση κυρίως των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των απόκληρων, των παιδιών κάθε λογής εργαζομένων και ανέργων που ζουν σε αυτή χώρα, σε αυτήν την περιοχή. Η εκπαιδευτική κοινότητα θέτει με τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της το ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου: Τι, πώς και γιατί διδάσκουμε στα παιδιά.
Είναι γενική διαπίστωση πως βρωμάει το κεφάλι: το υπουργείο, οι διευθύνσεις, τα συμβούλια που σχεδιάζουν την εκπαίδευση με εντολές από τους διεθνείς οργανισμούς που επιδιώκουν να καταστρέψουν το δημόσιο σχολείο. Κάτι βρωμάει και στην ουρά: η οικογένεια που διαλύεται, το σχολείο που αποδιοργανώνεται, τα λαϊκά στρώματα που χάνουν τη συνοχή τους, η νεολαία που χάνει τις ελπίδες της, η μείωση του νεανικού πληθυσμού, η μετανάστευση στη Δύση. Είναι και η απελπισία μας για τα παιδιά που «δεν προσέχουν στο μάθημα», των γονέων πως «δεν διαβάζουν στο σπίτι», πως «αδιαφορούν για ό,τι είναι διδακτό», πως στρέφονται όλο και πιο πολύ στα τεχνολογικά μέσα, σε υποκατάστατα ελευθεριών, σε πληροφορίες για ευέλικτους φτηνούς εργάτες στον οικονομικό πόλεμο του 21ου αιώνα. Εντείνονται τα παράπονα πως οι γονείς «υπονομεύουν το διδακτικό έργο και τη μαθησιακή διαδικασία», πως όλο και περισσότερες περιπτώσεις παιδιών «δυσκολεύουν» την παράδοση του μαθήματος και τη σχολική ζωή με τη συμπεριφορά τους. Αυξάνονται οι κραυγές πως «είμαστε ξεκρέμαστοι» σε μια συγχυσμένη κοινωνία που ζητάει τα παιδιά της να μαθαίνουν «όσα πρέπει»-«χωρίς κούραση», το σχολείο να είναι χαρούμενο κι ευχάριστο σαν τη Disneyland κι οι δάσκαλοι να είναι παράλληλα επιτυχημένοι σύμβουλοι γονέων και παιδιών. Μια σύγχυση γλωσσών μετατρέπει το σχολείο σε μια σύγχρονη Βαβέλ.
Ειδικά μετά τη μεταρρύθμιση του σχολικού προγράμματος από το 2006 και μετά, μετά από την εισβολή δεκάδων ακρωνυμίων ή νέων ορολογιών όπως του «κονστρουκτιβισμού» ή της «σπειροειδούς μάθησης» που πέρασαν με το μανδύα της προοδευτικής αποτίναξης του παλιού, τα νέα βιβλία και τα προγράμματα αποτελούν μια μόνιμη πηγή διαμαρτυρίας: με μια επεκτατική ύλη, με ασυνέχειες, με σοβαρές ασάφειες, με πολλαπλές απαιτήσεις σε πρότζεκτ και χίλιες δυο φτηνές απομιμήσεις που έχουν άρωμα Ευρώπης.
Με τη ρητορεία του εκδημοκρατισμού και την ατάκα «πρώτα ο μαθητής» ραφινάρουν την εκπαίδευση της αμάθειας για τα παιδιά ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων που προορίζονται να υπηρετήσουν σε γαλέρες την οικονομία της αγοράς. Παιδιά που θα μεγαλώσουν χωρίς την απαραίτητη κριτική σκέψη και την κοινωνική ηθική που σου επιτρέπει να διαμορφώνεις στοιχειώδεις συνθήκες συνύπαρξης, να αντιστέκεσαι, να εξεγείρεσαι. Άνθρωποι που δεν θα γνωρίζουν τη γλώσσα τους και τις δυνατότητές της να οργανώνει το πνεύμα, άνθρωποι δεν θα έχουν μάθει την κουλτούρα του τόπου τους, που δεν θα γνωρίζουν την ιστορία των αγώνων για την ελευθερία, άνθρωποι χωρίς ηθικό έρμα, χωρίς συλλογική συνείδηση. Δεν μας αφορά αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα;
Σημαντικό για την «εκπαιδευτική κοινότητα» σε όποιο τόπο βρίσκεται είναι το να προκαλεί αφορμές για συζητήσεις περί του τι, πώς και γιατί μαθαίνουμε στα παιδιά. Μέσω παρουσίασης ενός βιβλίου, προβολής μιας ταινίας, μιας ομιλίας, συναντήσεων, εκδηλώσεων κλπ. θα μπορούσε η «εκπαιδευτική κοινότητα» να κάνει τα πρώτα της βήματα αναζητώντας, συνθέτοντας, προετοιμάζοντας έναν συνολικό αγώνα. Να έχουμε όραμα για να κάνουμε βήματα. Να κάνουμε βήματα προς το όραμα.
Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εδώ, πού; Αν όχι έτσι, πώς;
Νοέμβρης 2018

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2011-2015

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2011-2015
1)Η περίοδος που χαρακτηρίστηκε ως «κίνημα των αγανακτισμένων» ή περίοδος του «κινήματος των πλατειών» ή περίοδος των «λαϊκών συνελεύσεων» ξεκίνησε στο τέλος της Άνοιξης του 2011. Είχε προηγηθεί η εξέγερση στην Τυνησία όπως και η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη την ίδια ακριβώς χρονιά, το χειμώνα. Αφορμή για την έναρξη του κινήματος αυτού στη χώρα μας ήταν η ανεπιβεβαίωτη φήμη για ένα πανό που έγραφε το εξής αμφίσημο σύνθημα: «σσς κάντε ησυχία, οι Έλληνες κοιμούνται». Οι Indignados, οι ισπανοί αγανακτισμένοι είχαν μόλις διαλυθεί όταν ξεκινούσε εδώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο κίνημα. Οι αιτίες όμως ήταν περισσότερες και ιδιαίτερα αυτές που ενδημούσαν στο σώμα μιας παρηκμασμένης κοινωνίας που απώλεσε κάθε έννοια παραγωγικότητας, ενάργειας, αγώνα και κριτικής. Πρόκειται για τη συνέχεια της μεταπολιτευτικής παρακμής που απαίτησε στην αρχή αυτής της περιόδου «λεφτά χωρίς ΠΑΣΟΚ» και εισέπραξε «ΠΑΣΟΚ χωρίς λεφτά» στο τέλος της.
2)Βασική αναφορά αυτού του κινήματος μέχρι και τη λήξη του που επήλθε σχετικά σύντομα, αποτελούσε η πλατεία Συντάγματος, ένα φορτισμένο σημείο που δέχτηκε ανθρώπους από πολλές γειτονιές της Αθήνας. Ήταν η αντίστοιχη πρωτεύουσα του νέου αυτού κινήματος. Αυτό δηλαδή που ονομάστηκε «συνέλευση της πλατείας Συντάγματος». Σε όλες σχεδόν τις πόλεις, νησιά, γειτονιές κλπ. της Ελλάδας δημιουργήθηκαν το ίδιο χρονικό διάστημα, μέσα στο καλοκαίρι, άτυπες δομές οι οποίες καλούσαν σε «λαϊκές συνελεύσεις». Βασικός παράγοντας ενημέρωσης για τις συγκεντρώσεις και τις απορρέουσες δράσεις ήταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τουλάχιστον στην αρχική αυτή φάση αλλά και αργότερα.
3)Πολλές δράσεις, πολλά κείμενα, πολλές ιδέες διατυπώνονταν. Αρκετοί άνθρωποι συλλειτούργησαν με βασικό ιδεολογικό μοχλό την αυτοργάνωση. Η άμεση δημοκρατία, ήταν βασική αναφορά όχι μόνο για την ίδια τη λειτουργία των συνελεύσεων αλλά και ως πολιτικό πρόταγμα, παρ’ όλη την αοριστολογία και την ευκολία με την οποία διατυπωνόταν. Όμως οφείλουμε να πούμε ότι η διχοτόμηση της πλατείας Συντάγματος σε «πάνω» και «κάτω» πλατεία με όλες τις συμπαρομαρτούσες θετικές ή αρνητικές αναφορές εκφράστηκε και σε μεγάλο βαθμό σε όλες τις κατά τόπους συνελεύσεις όταν αυτές βρισκόντουσαν στην πλημμυρίδα της αρχής και στην άμπωτη του ουσιαστικού τέλους τους.
4)Αυτό όμως που ως κοινό υπήρξε παρ’ όλη αυτήν την άνευρη αναζήτηση για την νέα πολιτική ταυτότητα που δυνητικά η κοινωνία μας μπορούσε να αποκτήσει από αυτήν την άμεση και απότομη πολιτικοποίηση δεν ήταν παρά η αναζήτηση σωτήρα ή σωτήρων. Στον καμβά της νέας κρίσης της πολιτικής και των καθεστωτικών κομμάτων, νέα πρόσωπα με διάφορες υπαρκτές ή και ανύπαρκτες ιδιότητες βρέθηκαν στο απόγειο ή στην έναρξη της καριέρας τους, εξηγώντας το πόσο πολύ εύκολα μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η πολυδιάστατη κρίση. Στο «τραπέζι» της κοινωνικής αναζήτησης τα «μακρινά» όνειρα έγιναν ακόμα πιο μακρινά από τις εξαγγελίες διαφόρων «ευαγγελιστών» είτε με τη επιστροφή στη δραχμή, είτε με την αλλαγή –απλά- της φρουράς στην πολιτική από νέους φορείς.
5)Η πλειοψηφία του κόσμου που κατέβηκε τους δρόμους, στις πλατείες, εκφράζοντας την αγανάκτησή του αρνήθηκε ή δεν βρήκε τη δυνατότητα ή την ευκαιρία να αντιληφθεί το εύρος των αιτιών για τα συμπτώματα που βίωνε. Κι αυτά ήταν πολύ τραγικά: φτώχεια, ανεργία, κατάθλιψη. Φόροι, περικοπές, καταστρατήγηση κοινωνικών δικαιωμάτων ήταν σε καθημερινή διάταξη. Από τη μια ο πολιτικοποιημένος κόσμος που με το δάχτυλο κουνώντας έδειχνε τη λύση στο τσεπάκι κι από την άλλη οι «σωτήρες» που επαγγέλλονταν τις λύσεις για τα καθημερινά που βασάνιζαν. Αλλά κυρίως ήταν η έλλειψη μιας επαναστατικής διάθεσης και σύνθεσης για τη δημιουργία ενός άλλου κόσμου, μιας άλλης κοινωνίας. Σωτήρες παντού!
6)Από την άποψη αυτήν, της περιόδου που αναφέρουμε, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και οι τοπικές οργανώσεις της έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτήν την προσδοκία και προσμονή για τη «σωτηρία». Δούλεψαν όσο κανείς άλλος φορέας ή οργανισμός πολλαπλώς. Όντας μέλη του κινήματος αυτού, οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ επένδυσαν από αυτήν πλευρά στην ορολογία του, είτε ειλικρινώς είτε δημαγωγικά. Αυτό δεν ήταν ούτε πρωτόγνωρο, ούτε ανεξήγητο. Ήδη από την προηγούμενη δεκαετία ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τμήμα όλων των κινητοποιήσεων του κοινωνικού κινήματος. Από την άλλη, ειδικά την περίοδο των εκλογών του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε ως διεκδικητής της εξουσίας. Μια εξουσίας που θα «έσκιζε τα μνημόνια», μιας εξουσίας που θα έφερνε τη χώρα σε μια ποθητή λύτρωση έως και απαλλαγή από τα βάσανα. Έτσι παράλληλα με το «αυτοργανωμένο» κίνημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως η λατινοαμερικανική καρικατούρα επαναστατικού κόμματος, επένδυε τόσο στο κίνημα όσο και στην κυβερνητική εξουσία.
7)Από την άνοιξη του 2012, την περίοδο των εθνικών εκλογών, ουσιαστικά ξεκινάει και επίσημα η αλλαγή πλεύσης της πλειοψηφίας του λαού στην Ελλάδα. Το κόμμα του 3% μετατρέπεται μέσα σε δυο χρόνια ραγδαίων αλλαγών σε κόμμα της αντιπολίτευσης-μια ανάσα από την κυβερνητική εξουσία. Η εποχή αυτή σηματοδοτεί και το ουσιαστικό τέλος των κινητοποιήσεων του λαού. Από τη μια ήταν η σθεναρή προετοιμασία του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ και των κινήσεών του στην κατεύθυνση της ομαλής μετάβασης προς την εξουσία προκειμένου να αποσειστεί η βενεζουελιανή καταστροφική εκδοχή της Γεωργιάδειας αφήγησης. Από την άλλη η σθεναρή προετοιμασία του ανεπίσημου, του «αγωνιστικού» ΣΥΡΙΖΑ στο να πείσει για τη μελλοντική ικανοποίηση των αιτημάτων του κινήματος. Συνεπώς ό,τι απόμεινε από τις «λαϊκές συνελεύσεις» δεν ήταν άλλο από μια σειρά χαμηλής έντασης δραστηριοτήτων που γίνονταν συνήθως με την ανοχή και τη ρητορική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.
8)Από την άνοιξη του 2012 μέχρι και τα μέσα του χειμώνα το Γενάρη του 2015 όπου ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη του άλλου αντιμνημονιακού πόλου των ΑΝΕΛΛ σχημάτισε κυβέρνηση, το τεράστιο κενό της πολιτικής δράσης από πλευράς του ελληνικού λαού καλύφθηκε από τις άνευρες και αδύναμες πλευρές των εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων, των αντιεξουσιαστών, των νέων δομών αλληλεγγύης με κινητοποιήσεις πολύ μικρής σημασίας ως προς τα αποτελέσματά τους. Όμως βασικά καλύφθηκε από την ηγεμονική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος σε αυτό το διάστημα κινήθηκε ως προς το να πείσει τους βασικούς μηχανισμούς παραγωγής πολιτικής (εφοπλιστές, εκκλησία, στρατός, βιομήχανοι, αστυνομία, επαγγελματίες, συνδικάτα κλπ) πως είναι έτοιμος να κυβερνήσει ομαλά τη χώρα ενώ ταυτοχρόνως σήκωσε το βάρος μιας τεράστιας ευθύνης για την αλλαγή πλεύσης της Ευρώπης συνολικά. Έτσι από «σκίσιμο των μνημονίων» βαθμιαία προσανατολίστηκε σε μια «έντιμη» διαπραγμάτευση με τις δυνάμεις του κακού. Σε αυτήν την άνοδο πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η προηγούμενη κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου η οποία σε μια προσπάθεια να απομακρύνει ή να εξορκίσει την αναμενόμενη αλλαγή φρουράς, ανακίνησε τη θεωρία των δυο άκρων με βασικούς πόλους το ΣΥΡΙΖΑ+ και τη Χρυσή Αβγή. Από τη μια χτυπώντας ανηλεώς κάθε δυνατότητα αντιμνημονιακής δράσης η οποία είχε ήδη χρεωθεί στο ΣΥΡΙΖΑ κι από την άλλη προωθώντας ουσιαστικά τη ναζιστική οργάνωση, κατάφερε να ενισχύσει και τις δυο αυτές πλευρές. Η αναντίρρητη εφαρμογή των μνημονιακών συμβάσεων από πλευράς της προηγούμενης κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, η επιδείνωση της καθημερινής διαβίωσης, οι αυτοκτονίες που πήραν τις διαστάσεις «κινήματος» βρήκαν τη εξαγγελλόμενη λήξη τους στην τελευταία απατεωνιά αυτής της περιόδου: στο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης». Σε αυτό το «πρόγραμμα» όλες οι χρήσιμες, έξυπνες και ηλίθιες, τάσεις του αντιμνημονιακού πόλου, από τις πληθωρικές της δραχμής μέχρι τις φιλοευρωπαϊκές ενός άλλου ευρώ, βρήκαν τη θέση τους στο νέο αχταρμά ιδεοληψίας και λαμογιάς. Η διεργασίες που αφορούσαν την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας δεν ήταν παρά το πρόσχημα για τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Την άλλη μέρα τα κόκκινα γαρίφαλα στην Καισαριανή θα έκαναν πολλές καρδιές να κλάψουν.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ
Στην «Ανοιχτή Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας» μετά την πρώτη στιγμή του αρχικού ενθουσιασμού όπως και σε όλη την Ελλάδα, το μεγαλύτερο τμήμα του κόσμου που συμμετείχε ως ευκαιρία να στείλει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση, αποχώρησε πολύ γρήγορα. Οι εναπομείναντες είμαστε κυρίως «ξενοκαρφίτες», δηλαδή μέτοικοι (κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι) και κάποιοι που ανήκουν στην «εναλλακτική» κοινότητα (εισοδηματίες, καλλιτέχνες ρέμπελοι κλπ) στην Αίγινα κόσμος δηλαδή που απέχει από την καθημερινή ζωή της Αίγινας. Η συνέχισή της είχε ένα χαρακτήρα κυρίως παιγνιώδη και ατμόσφαιρας κουλτούρας, μιας διάθεσης αυτοαναπαραγωγής με δράσεις πολύ φτωχές για την περίσταση των υψηλών απαιτήσεων της εποχής των μνημονίων και της φτωχοκτονίας. Παράλληλα ραγδαία εξελισσόταν σε ομάδα γνωστών που έδιναν ραντεβού για να συναντηθούν. Χαρακτηριστικό ήταν ότι η «συνέλευση» πραγματοποιούταν όχι σε έναν εύλογο χρόνο όπου υπήρχε η σχόλη για τους περισσότερους κατοίκους στο νησί (π.χ. Κυριακή πρωί) αλλά σε ημέρα και ώρα που μπορούσαν τα «μέλη» αφού είχαν εξασφαλίσει ότι θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τις ιδιαίτερές τους ασχολίες. Οι αναφορές των περισσοτέρων μελών ήταν κυρίως από τη συνέλευση-φάντασμα του Συντάγματος καθώς και ό,τι είχε να κάνει με μια επικαιρότητα στην Αθήνα. Η προσπάθεια για μια παράλληλη δομή διαβούλευσης απαλλαγμένης από τον καταναγκασμό του τρίπτυχου εισήγηση-πρόταση-ψήφιση, που θα έδινε τη δυνατότητα να εμβαθύνουμε χωρίς αυτό να επιβαρύνει τους χρόνους της συνέλευσης, δεν ευδοκίμησε. Από την άλλη κυριάρχησε η ανευθυνότητα της διαρκούς αλλαγής της ατζέντας καθώς και της ακαθόριστης πρότασης για δράσεις χωρίς την παραμικρή ανάληψη ευθύνης. Η εποχή, και μάλιστα σε ένα νησί τουριστικό καταδείκνυε την κρίση του μεταπρατικού-παρασιτικού μοντέλου ενώ οι δράσεις της συνέλευσης περιορίστηκαν στην «εναλλακτική οικονομία» του ανταλλακτικού-χαριστικού. Οι προτάσεις προκειμένου αυτή η συσσωμάτωση ανθρώπων να αποκτήσει ένα χαρακτήρα θέσεων και στόχων απέβησε άκαρπη αφού η λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ήδη βάλει πλώρη για την κυβέρνηση είχε σαρώσει κάθε προσπάθεια αφύπνισης της λογικής ενώ η ήδη παρηκμασμένη συνέλευση ενσωμάτωνε το λόγο της στο λόγο του «κινηματικού» ΣΥΡΙΖΑ και το αντίστροφο. Τα λίγα κείμενα που γράφτηκαν, η προετοιμασία για κάποιες δράσεις που έγιναν ή που δεν έγιναν έπεσαν στους ώμους λίγων κυρίως ανθρώπων της «συνέλευσης» η οποία μέχρι και τον Οκτώβριο του 2011 είχε ήδη περιοριστεί οριστικά σε λίγα μέλη τα οποία έφεραν τη σφραγίδα της «συνέλευσης». Από κει και μετά και μέχρι τις τελευταίες δράσεις της είχε ήδη εκφυλιστεί σε μια παρέα ανθρώπων που κρατούσαν το «όνομα» μέχρι και την υπαγωγή των τελευταίων στη νέα «ανοιχτή» δομή των μελών του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, μιας τοπικής κατάστασης που ανέπνεε κυρίως από τα «κεντρικά» γραφεία κι από τις Βίλες Πισίνες Ριζοσπαστικής Αριστεράς στα ορεινά του νησιού. Συμπερασματικά, μάλλον η ιδέα της συνέλευσης άφησε ένα κακό προηγούμενο αν και μέσω αυτής έγιναν πιο γνωστές οι επιθυμίες λίγων για να συνεχιστεί απροσδιόριστα κάποια νέα δράση ενώ αποκτήθηκε και μια σχετική εμπειρία από τη δημοκρατική λειτουργία της.
ΓΚ, Δεκέμβριος του 2016

Αγανακτισμένοι Αίγινας. Μετά από 6 χρόνια, ένας απολογισμός

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα κείμενο κριτικής, απολογισμού και ξεκαθαρίσματος για το άμεσο μέλλον. Ανάμεσα στην «μνημονιακή» κατάθλιψη που πλήττει όσους είναι αδύνατο να συμβιβαστούν με τη σημερινή απραξία και στην «ιδεολογική» χαρά από την οποία εμφορείται ένα μέρος αυτής της απραξίας, οφείλουμε πολύ λίγοι άνθρωποι να αντιτάξουμε ένα μικρό χωρόχρονο αντιστάσεων και προτάγματος. Τόσο τοπικό όσο και οικουμενικό. Τόσο μερικό όσο και συνολικό. Με τις πολλές αδυναμίες μας και τις λίγες δυνάμεις μας. Σε αυτήν την προσπάθεια κεντρικό ρόλο έχει η κριτική πεπραγμένων στα οποία συμμετείχαμε. Κι αυτά, από άποψη χρόνου δεν είναι τόσο μακρινά για να μην τα θυμόμαστε ούτε τόσο κοντινά για να μας συνθλίβουν. Μετά από 6 χρόνια ένας απολογισμός για τους «αγανακτισμένους Αίγινας» είναι πρώτο απαραίτητο βήμα για να προχωρήσει αυτό που έμεινε πίσω από αυτήν τη μικρή περίοδο.
Απόπειρα κριτικής παρουσίασης είχε γίνει στο παρελθόν με αρκετή πίστη όμως σε μια νέα προσπάθεια που έπαιρνε σάρκα και οστά εκείνη την περίοδο, από ανθρώπους της περιόδου «αναβρασμού» 2010-2012. Σε εκείνη την περίοδο που γεννιόταν κάτι «νέο» (Ομάδα προβληματισμού και παρέμβασης στην Αίγινα) από το κέλυφος του «παλιού» (Συνέλευση+), η κριτική στην περίοδο αυτή δεν θα μπορούσε να έχει μεγάλο βάθος. Το κατά πόσο «νέο» ήταν αυτό θα κριθεί ίσως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εύλογο, όταν κάτι νέο θα ξαναγεννηθεί. γκ

Η «Συνέλευση» ξεκίνησε ως συγκέντρωση από ένα αρχικό κάλεσμα μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης που εν τέλει λειτουργούν ως δί-χτυα και όχι δί-κτυ-α. Ο ενθουσιασμός δίπλα στην αφελή διάθεση πως όλα μπορούν να γίνουν για μας, αρκεί «εμείς» να το βροντοφωνάξουμε σε «αυτούς» (κι «αυτοί» θα τρομάξουν και θα ενδώσουν), δίπλα στην ανασφαλή άτυπη χρήση ενός απουσιολογίου (ποιος ήρθε-ποιος δεν ήρθε), δίπλα σε κάθε «ριζοσπαστική» πρόταση προς όλους χωρίς τη στοιχειώδη ευθύνη ανάληψης, δίπλα στο μιμητισμό των μεγάλων γεγονότων στην Ευρώπη και της αραβικής «άνοιξης», δίπλα στον «πατριωτισμό» ως απάντηση στο «οι έλληνες κοιμούνται» των ισπανών ιντικάντος καθώς και άλλων σκηνών κάλλους που εκτυλίχθηκαν, έδειξαν ότι το ρεύμα αυτό επιθυμούσε, στο σύνολό του, την επιστροφή του «χωρίς ΠΑΣΟΚ με λεφτά». Στην «Ανοιχτή Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας» μετά από αυτήν την πρώτη στιγμή του αρχικού ενθουσιασμού όπως και σε όλη την Ελλάδα, το μεγαλύτερο τμήμα του κόσμου που συμμετείχε ως ευκαιρία να στείλει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση, αποχώρησε πολύ γρήγορα. Ο τουρισμός από την άλλη, στο νησί, είναι μια αδήριτη πραγματικότητα και δεν επιτρέπει ούτε τις μικρές υπερβάσεις. Η φαιδρότητα κάποιων συνθημάτων (π.χ. για το πάχος του Πάγκαλου κλπ.), οι αλλοπρόσαλλες προτάσεις, οι ασυνεπείς συμμετοχές στις συναντήσεις, το πήγαινε-έλα, η απορρυθμίσεις των διαδικασιών, η «παύση» του Αυγούστου, η επιθυμία του καθενός σχεδόν να τα πει όλα σε λίγο χρόνο, η ένταξη του «θερινού» τμήματος της συνέλευσης στην τουριστική ατραξιόν στο νησί, ήταν μόνο μερικά δείγματα για την έλλειψη, όχι εμπειρίας αλλά, σοβαρότητας, υπευθυνότητας και μιας σχετικής αυταπάρνησης (αυταπάρνησης όχι στα όρια της αυτοπυρπόλησης ή της πρόταξης των στηθών απέναντι στα βόλια του εχθρού). Οι εναπομείναντες είμαστε κυρίως «ξενοκαρφίτες», δηλαδή μέτοικοι και κάποιοι άλλοι επίσης μέτοικοι που ανήκουν σε μια οριοθετημένη «κοινότητα» στην Αίγινα [καλλιτέχνες, εισοδηματίες μικροί και μεγάλοι, συνταξιούχοι (όχι οι πιο πλούσιοι όχι οι πιο φτωχοί) και οι συν αυτώ] κόσμος δηλαδή που πόρρω απέχει από την καθημερινή ζωή της Αίγινας. Δείγμα αυτής της τάσης ήταν η αντίδραση -κρυφή και φανερή- μελών της «κοινότητας» για ερώτημα που εκτίθετο μεταξύ άλλων για το ζήτημα του νερού στο Δημοτικό Συμβούλιο Αίγινας: «Για ποιο λόγο, εδώ και χρόνια, υπάρχει ακόμα το δικαίωμα κατασκευής ιδιωτικής πισίνας στην οποία χρησιμοποιείται νερό του δικτύου»; Μα οι φίλοι τους είχαν πισίνες, με τους ΒΙΠΙΡΙΖΑ ήταν κολλητοί και στη συνέχεια αυτούς στήριξαν για «να σκίσουμε» μαζί τα μνημόνια. Κάποια άλλα δείγματα που σχετίζονται με παθογένειες ήταν: πορείες μαζί με ανθρώπους που έγιναν υπουργοί της «αριστεράς», ΙΧ πορεία (και με κάποια ακριβά αυτοκίνητα με μαύρες σημαίες), η μετατροπή του θέματος της εκδήλωσης με το Γλέζο («Άμεση Δημοκρατία») σε εκδήλωση στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη της Συνέλευσης που δεν απεργούσαν απαιτούσαν την αλλαγή ώρας της συγκέντρωσης προκειμένου να έχουν σχολάσει για να «συμμετέχουν», προτάσεις του τύπου: κατάληψη του κτιρίου των φυλακών, συνέλευση κάθε μέρα, χτίσιμο των τραπεζικών καταστημάτων Αίγινας, η πρόταση σε περαστικό που δήλωσε οικονομολόγος να είναι ομιλητής σε εκδήλωση στου Μάρκελου, τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά δηλώσεις του τύπου: «Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες μέχρι να φύγουν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις , τρόικα, τράπεζες , μνημόνια και όσοι μας εκμεταλλεύονται όλα αυτά τα χρόνια»-μιλάμε για προεπαναστατική περίοδο στην Αίγινα. Κι άλλα δείγματα θα μπορούσαν να ανθολογηθούν ως εσωτερικές αδυναμίες αυτής της προσπάθειας.

Έτσι συνέχισή της, μετά τις διακοπές του Αυγούστου, είχε ένα χαρακτήρα κυρίως παιγνιώδη και ατμόσφαιρας κουλτούρας ή μια κρυφοελιτίστικης διάκρισης από ντόπιο πληθυσμό («εμείς και εμείς», «τι κάνουν οι αιγινήτες» κλπ) και αρκετά φειδωλή για την περίσταση των υψηλών απαιτήσεων της εποχής των μνημονίων και της φτωχοκτονίας. Παράλληλα, ραγδαία εξελισσόταν σε ομάδα γνωστών που έδιναν ραντεβού για να συναντηθούν. Χαρακτηριστικό ήταν ότι η «ανοιχτή συνέλευση» πραγματοποιούταν όχι σε έναν εύλογο χρόνο όπου υπήρχε η σχόλη για τους περισσότερους κατοίκους στο νησί (π.χ. Κυριακή πρωί) αλλά σε ημέρα και ώρα που μπορούσαν τα «μέλη» αφού είχαν εξασφαλίσει ότι θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τις ιδιαίτερες καλλιτεχνικές τους ασχολίες («Κυριακή κοιμόμαστε», «Δευτέρα έχουμε χορωδία», «Τετάρτη έχουμε θέατρο» «Πέμπτη έχουμε το μπήξε, το δείξε» κλπ). Οι αναφορές των περισσοτέρων μελών ήταν κυρίως από τη συνέλευση (και εκείνη την εποχή φάντασμα) του Συντάγματος καθώς και ό,τι είχε να κάνει με μια επικαιρότητα στην Αθήνα (πορείες, διαδηλώσεις κλπ). Η προσπάθεια για μια παράλληλη δομή διαβούλευσης απαλλαγμένης από τον καταναγκασμό του τρίπτυχου εισήγηση-πρόταση-ψήφιση, που θα έδινε τη δυνατότητα να εμβαθύνουμε χωρίς αυτό να επιβαρύνει τους χρόνους της συνέλευσης, δεν ευδοκίμησε. Από την άλλη κυριάρχησε η ανευθυνότητα της διαρκούς αλλαγής της ατζέντας καθώς και της ακαθόριστης πρότασης για δράσεις χωρίς την παραμικρή ανάληψη ευθύνης. Στην κυριολεξία ό,τι να ‘ναι προτάσεις γινόντουσαν στο λεπτό για να ξεχαστούν στο επόμενο λεπτό ή στην επόμενη συνέλευση. Όποιος ή όποια βρει κάποτε τα βιβλία των πρακτικών των συνελεύσεων μάλλον θα πιστέψει ότι τη διετία 2011-2012 η Αίγινα ήταν σε προεπαναστατική περίοδο.

Το χειμώνα κι αφού τα μέλη της συνέλευσης με δυσκολία και σχετική πλειοψηφία απέκλεισαν την πρόταση για να μεταφερθεί σε βίλα «γνωστής» κάποιων μελών, οι συναντήσεις συνεχίστηκαν στα καφενεία του παλιού δημαρχείου ενώ για μια μικρή περίοδο μέλη παρακολουθούσαν τα δημοτικά συμβούλια, Πότε-πότε με κάποιες φωνές υπήρξαν και κάποιες διαμαρτυρίες (για την εκπαίδευση, στα γραφεία της ΔΕΗ, πανελλαδικές γενικές απεργίες με κινητοποιήσεις των φορέων του νησιού όπως η αποτυχημένη στις 05/10/2011, κλπ). Η συνέλευση όμως ταξίδεψε και 3-4 φορές στο Μεσαγρό και στην Αγιά-Μαρίνα. Δεν ήταν άσχημα αν εξαιρέσει κανείς ότι στο καφενείο τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι ήταν λίγο αμήχανοι στο να συμμετέχουν στη συνέλευση. Από την άλλη όμως και η συνέλευση ευλογούσε ένα ολόκληρο χειμώνα την περίπτωση της παρέμβασης για τη συγκοινωνία μεταξύ των χωριών. Ένα ζήτημα τέθηκε, άμεσο, κατανοητό, καυτό για τις «τοπικές κοινωνίες»-όχι για μας, αβανταδόρικο και η συνέλευση το ξέχασε μεταθέτοντάς το. Οπότε προς τι η «εμπιστοσύνη» της τοπικής κοινωνίας; Αργότερα που πλησίαζαν οι εκλογές άρχισε το ενδιαφέρον να πέφτει αφού σχεδόν όλοι-ες ήταν ψηφοφόροι ή μέλη του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτοχρόνως ανέβηκε το ενδιαφέρον για τον αντιφασισμό. Αυτό ήταν. Μετά την πορεία που οργάνωσαν οι πειραιώτες χρυσαβγίτες με τη βοήθεια ενός ντόπιου που ήταν και ο μόνος που εκτέθηκε στο νησί, κατέληξαν σε εκδήλωση-συζήτηση σε μαγαζί που οι «αγανακτισμένοι» ιδιαιτέρως το τιμούσαν με την παρουσία τους. Αυτό ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για να ξεχαστούν τα πάντα (αποφάσεις, εκκρεμότητες, τοπικά, γενικά κλπ). «Αντιμετωπίζουμε φασιστική εισβολή» ήταν -στο περίπου- το βασικό κρεσέντο. Αυτό λοιπόν σκέπασε κάθε τι από την προηγούμενη προσπάθεια-έγινε στην κυριολεξία φερετζές κι έτσι η συνέλευση κατέληξε στην εξής σημαντική απόφαση για την ίδρυση αντιρατσιστικού φεστιβάλ στο νησί, λες και είμαστε κάποια πολιτεία του αμερικανικού νότου. Μάλιστα, έγινε το 1ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ υπό τη σκέπη μιας αδιόρατης απειλής, μιας πληροφορίας ραδίου-αρβύλας που έλεγε ότι θα πλακώσουν στο νησί για δεύτερη φορά πολλοί χρυσαβγίτες. Και το φεστιβάλ θα τους απέτρεπε ή θα δημιουργούσε μια άμυνα τέλος πάντων απέναντι σε αυτούς. Αυτό ήταν και το τελευταίο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, το οποίο προφανώς πέτυχε τους στόχους του, οπότε προς τι το 2ο;
Από την άλλη, η εποχή και μάλιστα σε ένα νησί τουριστικό καταδείκνυε την κρίση του μεταπρατικού-παρασιτικού μοντέλου. Απέναντι σε μια τέτοια δυναμική που ήταν σοβαρή συνιστώσα για την ιδιαιτερότητα της ελληνικής κρίσης, δράσεις της συνέλευσης περιορίστηκαν στην «εναλλακτική οικονομία» του ανταλλακτικού-χαριστικού. Άπειρες ώρες συζητήσεων για τα περιφερειακά του ζητήματος της «εναλλακτικής οικονομίας», προσκλήσεις σε ειδικούς για να καταλήξουν και οι ίδιοι στο αυτονόητο ερώτημα «τι παράγετε εδώ»; Τίποτε. Έτσι μια προσπάθεια προσέγγισης για την παραγωγική ανασυγκρότηση εξανεμιζόταν στο «ελάτε να πιάσουμε ένα κτήμα», «ελάτε στο κτήμα μου» ή στην «ανταλλακτική» οικονομία υπήρξαν και μέλη που αντάλλασσαν χειρωνακτική εργασία στους κήπους τους με …«φοδραρίσματα ρούχων» ή «εκμάθηση κρουστών»… Η αστειότητα όλης αυτής της «φάσης» πήρε διαστάσεις με μεγαλεπήβολες προτάσεις που εν τέλει δεν προέκυψε φυσικά τίποτε. Δεν θα μπορούσε ούτως ή άλλως ο/η οποιο(α)(σ)δήποτε να πράξει κάτι σοβαρό σε αυτήν την κατεύθυνση, και λόγω επαγγελματικών ταυτοτήτων και γιατί όλα αυτά γινόντουσαν ως εξευγενισμένα χόμπι, συνήθως από όσους είχαν χρήμα και χρόνο.
Οι όποιες προτάσεις προκειμένου αυτή η συσσωμάτωση ανθρώπων να αποκτήσει ένα χαρακτήρα θέσεων και στόχων και πιθανώς μιας τοπικής αυτόνομης δυναμικής απέβη άκαρπη αφού η λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ήδη βάλει πλώρη για την κυβέρνηση από το 2011 είχε σαρώσει κάθε προσπάθεια αφύπνισης της λογικής. Τα λίγα κείμενα που γράφτηκαν, η προετοιμασία για κάποιες δράσεις που έγιναν ή που δεν έγιναν, έπεσαν στους ώμους λίγων κυρίως ανθρώπων της «συνέλευσης» η οποία μέχρι και τον Οκτώβριο του 2011 είχε ήδη περιοριστεί οριστικά σε λίγα μέλη τα οποία έφεραν τη σφραγίδα της. Από κει και μετά και μέχρι τις τελευταίες δράσεις της, το καλοκαίρι του 2012, είχε ήδη εκφυλιστεί σε μια παρέα ανθρώπων («θα συζητάμε και τα γκομενικά μας»-ακούστηκε και αυτό) που κρατούσαν το «όνομα» μέχρι και την σχεδόν πλήρη υπαγωγή των τελευταίων στη νέα «ανοιχτή» δομή των μελών του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, μιας τοπικής κατάστασης που ανέπνεε κυρίως από τα κεντρικά γραφεία κι από τις Βίλες Πισίνες Ριζοσπαστικής Αριστεράς στα ορεινά του νησιού. Μάλλον η ιδέα της συνέλευσης «κάηκε» και άφησε ένα κακό προηγούμενο αν και μέσω αυτής έγιναν πιο γνωστές οι επιθυμίες λίγων για να συνεχιστεί κάποια άλλη προσπάθεια ενώ αποκτήθηκε και μια σχετική εμπειρία από τη δημοκρατική λειτουργία της.

Συμπερασματικά: Η Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας ξεκίνησε όχι από κάποιες δυνάμεις αγώνα που ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν αλλά από το facebook, ακολουθώντας ως ένα βαθμό τη συνέλευση του Συντάγματος στα προτάγματα, και στις κινητοποιήσεις. Έζησε περίπου ένα χρόνο ενώ εκφυλίστηκε ως πολιτικός οργανισμός στο τέλος της, σε μια κλειστή παρέα ανθρώπων που κυρίως προσανατολίζονταν στο ΣΥΡΙΖΑ, στον αντι-φασισμό, στις «εναλλακτικές οικονομίες» και στην «ιδεολογία» της χαράς. Από το καλοκαίρι μέχρι το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου δημιουργίας της, σταθεροποιήθηκε αριθμητικά, με αποτέλεσμα ένα πλήθος εκδηλώσεων, συγκεντρώσεων και παρεμβάσεων κυρίως την περίοδο του χαρατσιού όπως και στο Δημοτικό Συμβούλιο για τοπικά ζητήματα. Η προσπάθεια του χειμώνα 2011-12 που πραγματοποιήθηκε από συνελεύσεις της Αττικής για συντονισμό, απέτυχε, κι αυτό ακολούθησε ένα μαρασμό των ίδιων των Συνελεύσεων πανελλαδικά. Η αίσθηση που άφησε ήταν κυρίως η σύγχυση μεταξύ α)τοπικής ομάδας με διάθεση βελτίωσης της κατάστασης β)ριζοσπαστικού αντιεξουσιαστικού λόγου γ)ό,τι να ‘ναι προτάσεων για δράση με σοβαρές ανακολουθίες δ)παρέας που τα «έχουν βρει» και περνούν καλά ε)άτυπης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ στ)πεδίου δήθεν «εναλλακτισμού».
Διαπιστώθηκε η έλλειψη συνοχής μεταξύ αγνώστων ή απλά γνωστών, εφόσον δεν υπήρχε μια καθημερινότητα που να ακολουθεί τις διαδικασίες, μεταξύ ανθρώπων με αντιθετικούς προσανατολισμούς και με διαφορές εισοδήματος, με ανακολουθία και παλινωδίες επί των αποφάσεων, με διάσταση μεταξύ προτάσεων και ανάληψης ευθυνών καθώς και μια «φιλικού» τύπου λειτουργία παρόλο που ρητά ήταν μια ανοιχτή διαδικασία. Ήταν όμως από την άλλη, μια σημαντική ευκαιρία μέσα από την οποία, και ιδιαίτερα την περίοδο μεταξύ αρχών του καλοκαιριού-φθινοπώρου του 2011, «παραδόθηκαν μαθήματα»: για τα όρια που μπορεί να έχουν κάποιες δραστηριότητες σε ένα τουριστικό νησί, για τα όρια μεταξύ καφενείου και πραγματικότητας, για την πραγματική στόχευση ενός «εναλλακτικού» ενδιάμεσου χώρου στην Αίγινα που χρησιμοποιεί γεγονότα για την αναπαραγωγή του και για την ευζωία του, για την απομάκρυνση που προκαλεί η αυτοναφορικότητα της ιδεολογίας χωρίς την γείωση σε καθημερινά ζητήματα, για την έλλειψη συλλογικής στόχευσης που σε καθηλώνει, για την έλλειψη πολεμικής με αντιλήψεις που μετατρέπουν τις συλλογικότητες σε έναν άγευστο «χαρούμενο» χυλό. Αυτή ήταν η περίοδος των Αγανακτισμένων Αίγινας. Οι όποιες κατακτήσεις ή συνέχειες της ίδια παθολογίας θα φανούν στη συνέχεια, σε κάθε βήμα προσπαθειών είτε του «πολιτικού καφενείου» είτε της «Ομάδας». Ένας απολογισμός, με αυστηρότητα αλλά σαφήνεια, ακόμα κι αν δημιουργήσει «ξινίλες» ή ενστάσεις είναι χρήσιμος.

Ντροπή για τους εκπαιδευτικούς της Αίγινας

Αν γίνεται σήμερα η σχολική γιορτή στο Ίδρυμα Καψάλη, αύριο πού θα γίνει; στους χώρους στάθμευσης των σούπερ-μάρκετ; σε μάντρα οικοδομικών υλικών;

Οι γιορτές λήξης και ιδιαίτερα των δημοτικών σχολείων που σηματοδοτούν συμβολικά ένα απολογισμό της χρονιάς εκδηλώνοντας, παράλληλα, την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της κάθε σχολικής κοινότητας, στην Αίγινα απέκτησαν νέο περιεχόμενο. Το πρότυπο του σχολικού μάνατζερ και του χορηγού στα σχολεία, σημείο σύγκρουσης του εκπαιδευτικού κόσμου με τις αγοραίες αντιλήψεις των πρόσφατων -μετά το ’90- εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, βρήκε το Δημοτικό Σχολείο Κυψέλης Αίγινας στην εορτή λήξης του. Έτσι, αντί να γίνει η γιορτή στη άνετη σχολική αυλή του σχολείου, αυτή πραγματοποιήθηκε στο «Ίδρυμα Καψάλη». Το «είθισται» ή η κατά συνθήκη «ευχαριστία» προς κάποιον επιχειρηματία ή ιδιώτη που χρηματοδοτεί κάποια δραστηριότητα -που και αυτή ανήθικη είναι μπροστά στο μεγαλείο της αρχαίας δημοκρατικής παράδοσης της πόλης των Αθηνών στο να υποχρεώνει του πλούσιους να χρηματοδοτούν τις πολιτιστικές εκδηλώσεις- καταργήθηκε και ολοκληρωτικά η γιορτή παραδόθηκε σε έναν από τους προύχοντες του νησιού μας. Το γεγονός ότι η απόφαση αυτή του Δημοτικού Σχολείου Κυψέλης δεν ήταν απόφαση ενός αλλά του Συλλόγου Διδασκόντων του Σχολείου δίνει μια επιπλέον ευθύνη στο ίδιο το σώμα των δασκάλων του σχολείου αλλά και σε όσους και όσες εκπαιδευτικούς ήταν ήδη γνωστό γεγονός που δεν γνωστοποιήθηκε στη συνέλευση του Συλλόγου Δασκάλων-Νηπιαγωγών ν. Αργοσαρωνικού (δυο μέρες πριν), Σύλλογος ο οποίος έχει σθεναρές θέσεις ενάντια σε μέτρα που καθιστούν το σχολείο πεδίο της αγοράς των μάνατζερ και των χορηγών.

Όσον αφορά στο ιστορικό του εν λόγω «Ιδρύματος», οφείλουμε να θυμηθούμε τις οικονομικές του απολαβές 3.500 ευρώ από τη Νομαρχία Πειραιά για τις ανάγκες εκδήλωσης αλλά και την άγνωστη τύχη του ποσού των 50.000 ευρώ από το Δήμο Αίγινας που ακύρωσε το Ελεγκτικό Συμβούλιο. Η τοπική εφημερίδα «Νέα Εποχή» είχε πραγματοποιήσει αδιάψευστη αναφορά στο ρόλο του τότε υπουργού εσωτερικών Π. Παυλόπουλου, σημερινού προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας: «Για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο κ. Π. Παυλόπουλος, Υπουργός Εσωτερικών της προηγούμενης κυβέρνησης, είχε δι’ ενεργειών του φροντίσει να δοθεί στο Δήμο της Αίγινας το ποσόν των 50.000€, με τελικό αποδέκτη το Ίδρυμα Α. Καψάλη. Το Δημοτικό Συμβούλιο είχε ψηφίσει υπέρ της χρηματοδότησης του Ιδρύματος με το ποσό αυτό και στη συνέχεια η απόφαση προωθήθηκε στο Ελεγκτικό Συνέδριο για έγκριση. Το Ελεγκτικό Συνέδριο όμως απεφάνθη ότι κάτι τέτοιο αντιβαίνει το Νόμο, αφού δεν επιτρέπεται η ενίσχυση ιδρυμάτων από τους Δήμους». Η λειτουργία του «Ιδρύματος» εξασφαλίζεται με την ισόβια παρουσία των ιδρυτών του καθώς και με την παρουσία του κατά περίσταση δημάρχου στο ΔΣ, σύμφωνα με το καταστατικό του και τους στόχους του, γεγονός που κάνει την δράση του αποδεκτή από το πολιτικό σύστημα. Τέλος, θα πρέπει να θυμηθούμε πως το όνομα της οικογένειας ενεπλάκη και στην υπόθεση της εναντίωσης στην εγκατάσταση 14 βαριά ψυχασθενών στην περιοχή που έχουν τη βίλα-(και μετέπειτα Ίδρυμα) το 2003-4 υπόθεση που 14 χρόνια μετά αποτελεί άγος για το νησί μας, για τη συνεισφορά του στον κοινωνικό αποκλεισμό των ψυχασθενών.

Η αναπαραγωγή του κυρίαρχου δεξιού «τομέα» του νησιού μας αλλά και άλλων παραγόντων που δεν αντέχουν χωρίς την προβολή τους ή επιθυμούν μια εγγραφή στο τοπικό παρουσιολόγιο, έχει βρει μια «αυλή». Από τους βουλευτές του Πειραιά μέχρι και τους ντόπιους των κομματικών γραφείων έχουν βρει στο «Ίδρυμα» τον κατάλληλο χώρο κοινωνικών τους επιδόσεων. Το «Ίδρυμα» είτε στις “πολιτιστικές” του επιδόσεις, είτε στις “επιμορφωτικές”, είτε στην προσπάθειά του να φαίνεται διακριτά ως “παράγοντας προώθησης της εκπαίδευσης” βραβεύοντας μαθητές, είναι ο χώρος όπου διατρανώνεται η κοινωνική-πολιτιστική επίφαση του προύχοντα η οποία εξαγιάζει την οικονομική του δραστηριότητα.

Δυστυχώς σε αυτήν την κατάσταση βρίσκεται ο πολιτισμός στην Αίγινα που ανατρέφει τις νέες γενιές στην αμορφωσιά, στην υποτέλεια και στην υποταγή και τώρα μάλιστα με την επίσημη σφραγίδα των εκπαιδευτικών του σχολείου. Κι αν τα παραπάνω δεν είναι παρά μια απλή αναφορά απέναντι σε έναν κοινωνικό φόβο να θιχτούν ζωτικά ζητήματα του τόπου μας, τότε ένα καθήκον μένει: η καταγγελία από τους εκπαιδευτικούς του νησιού για αυτήν τη θεμελιακή παρέκκλιση.
ΓΚ

για το έγκλημα στην Αίγινα-οι πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις

Με την έκδοση του βουλεύματος του συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά που αποφάσισε την προφυλάκιση του εγκληματία Θρασύβουλου Λυκουρέζου, κλείνει ένας μικρός κύκλος αυτής της τραγωδίας που έπληξε το νησί μας αλλά και τη χώρα. Το βούλευμα καταδεικνύει τη χυδαιότητα του εκπροσώπου αυτής της τάξης, την ανύπαρκτη ηθική της, την απάνθρωπη συμπεριφορά της. Αυτή η μικρή ανακούφιση που μόνο εν μέρει δικαιώνει τους νεκρούς-θύματα του εγκληματία είναι αδύναμη ακόμα για να αναδείξει την κάθαρση στην τραγωδία και την τιμωρία στο έγκλημα. Με το κλείσιμο αυτού του κύκλου που είναι σίγουρο ότι θα ανοίξει πάλι σύντομα και εν ευθέτω χρόνω, καθότι θα ξεκινήσει μια σειρά αιτήσεων αποφυλάκισης για λόγους υγείας, παραμένει ανοιχτός ένα άλλος μεγάλος κύκλος: αυτός των προσπαθειών συγκάλυψης του εγκλήματος, των πραγματικών αιτιών και της πιθανής μετατροπής του σε λεπτομέρεια της ιστορίας των «ναυτικών ατυχημάτων». Και σε αυτούς τους κύκλους εμπλέκεται τόσο η επίσημη αρχή για την απόδοση του δικαίου και το κράτος όσο και ο λαϊκός παράγοντας που ωστόσο βρίσκεται σε ματαίωση, ειδικά αυτήν την περίοδο. Συνέχεια ανάγνωσης για το έγκλημα στην Αίγινα-οι πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις

ΒΙ.ΠΙ.ΡΙΖ.Α. Αίγινας (Όλγα)

Μια νέα επιτυχία έχει στο ενεργητικό της η ομάδα ΒΙ(λες) ΠΙ(σίνες)ΡΙΖ(οσπαστικής) Α(ριστεράς) Αίγινας. Η Όλγα Χαρίτου, είναι γνωστή στα κοινωνικά κινήματα, ευρύτερα, ως συντονίστρια του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ της Αθήνας, γνωστή για τις συμμετοχή της στους αγώνες της αριστεράς και της προόδου, γνωστή όμως και στους αγωνιστές για τη φιλοξενία που παρείχε στη Βίλα-Πισίνα της Αίγινας τίμησε την Αριστερά και τους αγώνες με τη συμμετοχή της στο νέο υπερ-ταμείο για τις αποκρατικοποιήσεις. Δηλαδή αυτόν τον αποικιακό θεσμό που μετατρέπει την Ελλάδα από αποικία χρέους σε προτεκτοράτο.
xaritou_tsipras
Ας ντρέπονται αυτοί που πρέπει να ντρέπονται
και ειδικά μετά τη δολοφονία του Αυγούστου
που αποκάλυψε την πλήρη ένταξη της αριστεράς
στην άρχουσα τάξη των σκαφάτων, των αφεντικών
και των σιχαμερών καναλαρχών.
αναδημοσίευση από τη Ρήξη:
«…Θα πω στον αέρα να μην σας πληρώνει όταν αναπνέετε.
Θα υπενθυμίσω στη γη ότι δεν σας χρωστάει τίποτα επειδή κινείται.
Θα ψιθυρίσω στις πασχαλίτσες, στις παρδαλοτσικλιτάρες, στα Χριστούγεννα και στο λιόγερμα να σας αποφεύγουν.
Θα κουβεντιάσω με το Σαρωνικό Κόλπο να μην σας δανείζει τις μπογιές του.
Κι ύστερα από αυτά τα ολίγα θα σας περιμένω με τις μορταδέλες μου κρυμμένος μέσα σ’ ένα κουτί με ψηφοδέλτια».

του Γιώργου Προστοπαρόν, «Κεντρική Επιτροπή των αληθινών θυμών», Αίγινα 2010 Συνέχεια ανάγνωσης ΒΙ.ΠΙ.ΡΙΖ.Α. Αίγινας (Όλγα)

Αντιπλημμυρικά έργα, ελαστικός τάπητας γηπέδου- η κορύφωση του παρασιτισμού στην Αίγινα

Εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον προϋπολογισμό της η Περιφέρεια Αττικής και συναινώντας στις αποφάσεις των προηγούμενων εργολάβων-υπεργολάβων συνυπέγραψε με τη δημοτική αρχή Αίγινας προγραμματική σύμβαση της τάξεως των 6000.000 ευρώ για την αποκατάσταση «ασφαλτοστρωμένων δρόμων στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Αίγινας, έπειτα από τις ζημιές που έχουν υποστεί από τις πλημμύρες του Δεκεμβρίου 2014 και του Σεπτεμβρίου 2015». Θετικό, θα μπορούσε να ήταν το έργο εφόσον η κυκλοφορία στους δρόμους της Αίγινας έχει γίνει κάτι παραπάνω από επικίνδυνη σε συνδυασμό με την έλλειψη σεβασμού και καλλιέργειας ενός τμήματος των οδηγών. Η καταπολέμηση όμως των αιτιών καταστροφής των οδοστρωμάτων βρίσκεται πολύ μακριά. Κι αυτό διότι σε ένα νησί-βράχο που βρέχει ‘’όποτε του καπνίσει’’ που υποφέρει από την ανομβρία και τη λειψυδρία η αιτία προσδιορίζεται στην έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων. Έργων που κοστίζουν μέχρι και 1.000.050 ευρώ προκειμένου να ταξιδεύουν τα όμβρια ύδατα με ασφάλεια προς τη θάλασσα. Καμιά μέριμνα όμως όσον αφορά τη συγκράτηση του νερού με απλές και λιτές αναβαθμίδες στα ορεινά και ημιορεινά του νησιού, καμιά μέριμνα όσον αφορά τη συγκράτηση του νερού με την επιδότηση και τη διευκόλυνση διατυπώσεων για την κατασκευή της στέρνας σε όποιες περιοχές ακόμα το επιτρέπουν οι συνθήκες δόμησης. Έργα που θα ενεργοποιούσαν τις τοπικές κοινότητες αλλά και μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους που θα υποδείκνυαν τις περιοχές αυτές, που θα παρείχαν μια χρήσιμη εργασία για έργα κοινωφελή, για υποδομές που θα ελαχιστοποιούσαν το πρόβλημα του νερού και ταυτοχρόνως θα έδιναν μια καλή ώθηση στη γεωργική-κτηνοτροφική-μελισσοκομική παραγωγή. Συνέχεια ανάγνωσης Αντιπλημμυρικά έργα, ελαστικός τάπητας γηπέδου- η κορύφωση του παρασιτισμού στην Αίγινα

Για το έγκλημα στην Αίγινα: μεταξύ Πέρδικας και Μονής

Τίποτε καλύτερο δεν θα περίμενε κανείς από τους εκπροσώπους της τοπικής μας μούχλας από το να ευχαριστούν προνομιακά τους όμοιούς τους ή κάποιους από αυτούς και άλλοι, οι όμοιοί τους δηλαδή, να στολίζουν με συνταρακτικά λόγια την ασημαντότητά τους για την προσφορά τους. Αν προσθέσουμε και τις δηλώσεις τους για το πόσο «συντετριμμένοι» νιώθουν για το «ναυτικό ατύχημα», μπας και γλιτώσουν την τουριστική περίοδο, συμπληρώνεται η συνταγή της πολιτικής ως απάτης. Παλιά η μέθοδος. Είναι η άντληση της κοινωνικής υπεραξίας από τη συμμετοχή σε ένα γεγονός που πολλαπλασιάζει εμμέσως την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισχύ. Επιβεβαιώνει την πραγματική ανυπαρξία, την αχρηστία, την ανασφάλεια μπροστά σε μια γήινη και όσο το δυνατόν υγιή καθημερινότητα χωρίς παρόλες και φανφάρες. Για αυτούς όλους «μικρούς» και «μεγάλους» «ήρωες» αρκούν αυτές οι γραμμές. Ας μην μας απασχολήσουν περισσότερο. Ακόμα και οι «αφελείς» καταλαβαίνουν ότι συντηρείται απλά η αναπαραγωγή της τοπικής μας μούχλας. Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα. Από κει και πέρα αυτοί που πάντα τρέχουν χωρίς την ανάγκη της προβολής αυτό πάντα θα κάνουν-και καλώς θα κάνουν. Δεν έχουν την ανάγκη μιας εφήμερης μνείας.

Όμως τα παρακάτω αποτελούν το κέντρο βάρους με αφορμή και αιτία το έγκλημα μεταξύ Πέρδικας και Μονής:

1)Θα έχουμε (πάλι) ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία; Θα έχουμε (πάλι) μια τραγωδία χωρίς κάθαρση;
Συνέχεια ανάγνωσης Για το έγκλημα στην Αίγινα: μεταξύ Πέρδικας και Μονής

οι συναυλίες-πλυντήριο στην Αίγινα

Η κολυμπήθρα είναι αυτή που σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση και πίστη εξαφανίζει το προπατορικό αμάρτημα του ανθρώπου και τον εντάσσει τυπικά στο σώμα της Εκκλησίας. Η αλήθεια είναι ότι η τελετή αυτή που είναι ουσιαστική για ένα μικρό σύνολο πιστών στο σήμερα, έχει καταντήσει μια τελετή στο πλαίσιο της ακολουθίας μια παράδοσης που έχει χάσει το νόημά της ως μια οποιαδήποτε κοινωνική και οικογενειακή εκδήλωση. Θα έλεγε κανείς ότι το πρότυπο αυτού του εκφυλισμού ακολουθείται και στην κοσμική ζωή με την οποία ούτως ή άλλως ήταν άρρηκτα δεμένη η Ορθοδοξία. Η σύγχρονη εκδοχή του φαινομένου κάθαρσης είναι οι εκδηλώσεις με καλό σκοπό στις οποίες συμμετέχει η Εξουσία, η Αγορά και ο Κοινωνικός Βίος των ανθρώπων. Σε κάθε περίσταση “καλού και αγαθοεργούς σκοπού” τόσο τα μέλη της Εξουσίας, της Αγοράς και του Κοινωνικού Βίου των ανθρώπων που εμπλέκονται σε περιστάσεις διαφθοράς, αποδεδειγμένης απραξίας και ιδιοτέλειας, με ένα μαγικό τελετουργικό τρόπο εμβαπτίζονται, εξαφανίζοντας τα αμαρτήματα με τα οποία συνδέονται. Σε αυτό το τελετουργικό συμμετέχουν και άνθρωποι με καλή προαίρεση για το στόχο που “αγιάζει τα μέσα” είναι αυτοί που άηχα και ανυστερόβουλα δίνουν τη συγχώρεση για τα μέλη της Εξουσίας, της Αγοράς και του Κοινωνικού Βίου που έχουν επιδοθεί στα αμαρτήματα αυτά. Έτσι, δίχως να υπάρξει ένα δείγμα ανακατεύθυνσης από τη θέση αυτών που επιβαρύνονται για πλημμελείς πράξεις κι αυτών που καλοπροαίρετα επιδοκιμάζουν τον “καλό στόχο”, δίχως να υπάρξει ένα δείγμα μετατόπισης, η εκδήλωση με τους “καλούς στόχους” φέρνει πολύ κοντά όλα τα μέρη. Αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την απόκτηση επίσημης αναγνώρισης αυτών που αποδεδειγμένα έχουν φανεί ανάξιοι του ρόλου τους, πραγματικά αδιάφοροι για τις υποχρεώσεις τους και ιδιοτελείς λόγω της πρακτικής τους. Η κολυμπήθρα αυτή δεν είναι παρά ένα μεγάλο δημόσιο πλυντήριο.
Η χτεσινή συναυλία για την ενίσχυση του Κέντρου Υγείας Αίγινας που πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι στης Σουβάλας, παρακινούμενη κυρίως από ανθρώπους της καλής προαίρεσης αλλά και της μεταπολιτευτικής παρα-αφήγησης για τη δύναμη των (υπερεκτιμημένων) μαζικών φορέων, δεν ήταν παρά ένα καλό πλυντήριο που δίνει την άφεση των αμαρτιών πρώτα-πρώτα για τη Δημοτική Αρχή που αδιαφορώντας για το Κέντρο Υγείας έχει θέσει στόχο της, την ενίσχυση του υποτιθέμενου “Νοσοκομείου” της τοπικής μας Εκκλησίας. Συνέχεια ανάγνωσης οι συναυλίες-πλυντήριο στην Αίγινα

Τα τραπεζώματα του Δήμου Αίγινας

Με έναν ευτελή τρόπο επέλεξε η τοπική μας κυβέρνηση και δημοτική αρχή να προσελκύσει κατ’ επάγγελμα δημοσιογράφους που διαφημίζουν ή προωθούν, κατόπιν παραγγελιών, τουριστικούς προορισμούς. Το διήμερο αυτό που ονόμασαν “φιλοξενίας και ενημέρωσης” περιείχε δυο γεύματα και δυο δείπνα. Το οργάνωσε παροπλισμένος δημοσιογράφος που προβάλλεται ως ο “επιτυχημένος δημοσιογράφος που εγκατέλειψε την Αθήνα για τη μαγευτική Αίγινα”. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα μιας δημοτικής αρχής που θεωρώντας ως κεκτημένο δώρο την προσφορά σκηνοθετημένων εικόνων προς κατανάλωση επενδύει στην υπάρχουσα βιομηχανία των 200 μέτρων της παραλίας της πόλης και της επέκτασής της και σε άλλα σημεία του νησιού, δίπλα στα εργασιακά κάτεργα των κακοπληρωμένων 12-15-18ώρων. Με τέσσερα τραπεζώματα και πολλές υποσχέσεις. Η “φιλοξενία” που η δημοτική αρχή την αρνείται για όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη, όπως οι πρόσφυγες, την προσφέρει για κάποιους γραφιάδες που θα διαφημίσουν την σκηνοθετημένη της αγορά εντυπώσεων. Συνέχεια ανάγνωσης Τα τραπεζώματα του Δήμου Αίγινας

για το “νοσοκομείο” Αίγινας που δεν είναι νοσοκομείο

Στη βιομηχανία εθελοντισμού και κοινωνικής προσφοράς που έχουν στήσει μηχανισμοί όπως η τοπική εκκλησία, πρόσωπα από συλλόγους καθώς και τα μέλη του ίδιου του φορέα που είναι αποδέκτης, κορυφαία θέση έχει η παθολογική κλινική (χωρίς κάλυψη 24ωρης εφημερίας γιατρού) που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται “Νοσοκομείο” Αίγινας. Αποτελεί το άτυπο πρωτόκολλο εφαρμογών αλλά και μια ημι-υποχρεωτική άσκηση κοινωνικής ενσωμάτωσης μέσα στο σύστημα αποδοχής από ένα δίκτυο που ξεκινάει από το ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο, συνεχίζεται σε δομές κοινωνικές και συλλόγους, στα ηλεκτρονικά τοπικά μέσα και απολήγει σε κάθε αφελή άνθρωπο που ονοματίζει κι αυτός με τη σειρά του μια παθολογική κλινική, σε νοσοκομείο. Στο τοπικό χρηματιστήριο των κοινωνικών αξιών το δήθεν νοσοκομείο Αίγινας έχει τις πιο πολλές μετοχές με σταθερή τιμή. Συνέχεια ανάγνωσης για το “νοσοκομείο” Αίγινας που δεν είναι νοσοκομείο

Το θεριό του Τούρλου

Αποσπάσματα

από το βιβλίο «Το τραγούδι του σπασμένου Ροδιού» της Ιουλίας Χαρπίδου

Το Θεριό

Σε λίγο όλη η περιοχή του ΤΟΥΡΛΟΥ, μεταμορφώθηκε σε ξωτικό, που το δαίμονα μέσα του ΕΙΧΕ. Συρματόπλεγμα αγκαθωτό, στεφάνωσε τα χωράφια. Σε πάσαλους, που μπήξανε βαθειά μέσα στο χώμα, πινακίδες καρφώσανε. Πινακίδες που γράφαν: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ Η ΕΙΣΟΔΟΣ, ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ». Καρφώσανε και κάρφωσαν όλες τις καρδιές του κόσμου.

Όλων τα βλέφαρα έκλειναν όταν το αντικρύζαν. Γιατί, σταλιά-σταλιά τους ρούφηξε το αίμα της καρδιάς τους. Εργάτες η Βαγία γέμισε. Ξένους και εντοπίτες, που σκληρά μέσα στο οχυρό, ακατάπαυστα δουλεύαν. Φουριόζοι με βραχνή φωνή και σκισμένες φανέλλες. Σκάβαν, θεμελιώνανε, χτίζανε και το Διοικητήριο στήσαν. Συνέχεια ανάγνωσης Το θεριό του Τούρλου

Για το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας

Το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας είναι πολλαπλό και σύνθετο.

Συνηθίζεται στις μέρες μας οι επικρίσεις από τους χώρους, τις κινήσεις και τις οργανώσεις να εστιάζουν ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στον τομέα της υγείας ήδη από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και σήμερα. Αυτοί οι αγώνες ή οι προσπάθειες που έχουν τις συνδικαλιστικές και κομματικές ή κινηματικές -γενικά- αφετηρίες αφορούν την ιδιωτικοποίηση του τομέα της υγείας, τις ελλείψεις σε προσωπικό, τις μειώσεις στους μισθούς, την εφαρμογή ελαστικοποιημένων εργασιακών σχέσεων, το κόστος για τη νοσηλεία και περίθαλψη, την εισβολή του ιδιωτικού τομέα σε τομείς του δημόσιου συστήματος. Επίσης αφορούν και διαχρονικά ζητήματα όπως τις προμήθειες του απαραίτητου ιατροφαρμακευτικού υλικού, την υποβάθμιση και εγκατάλειψη οργανισμών που άπτονται του χώρου (ΕΟΦ, ερευνητικός τομέας), τα πρόσωπα που νέμονται θέσεις στο χώρο, τη γραφειοκρατία την ίδια που παραμένει σε μεγάλο επίπεδο ανεπαρκής, τον κακό σχεδιασμό. Σ’ αυτό το ρεύμα προστέθηκε κι άλλος κόσμος που περιστασιακά, ειδικά μετά τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των μνημονιακών συμβάσεων, συμμετέχει σε δράσεις. Συνέχεια ανάγνωσης Για το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας