Η λιγοστή παραγωγή μελιού από τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού μελισσοκόμους μας, ταιριάζει στην Αίγινα και στις μικρές της δυνατότητες να αναπτυχθεί ελαχίστως αυτός ο κλάδος της πρωτογενούς παραγωγής. Η περιορισμένη σε έκταση αν και πλούσια χλωρίδα και οι μη εκτεταμένες καλλιέργειες που θα επέτρεπαν την περεταίρω ανάπτυξη της μελισσοκομίας κάνει το περιβάλλον της Αίγινας φιλόξενο για μερικούς ακόμα παραγωγούς μελιού αν και μπορούν οι ίδιοι με μια κατάλληλη υποδομή να ξανοιχτούν στην παραγωγή γύρης, πολτού, κηρήθρας όπως και νέων μελισσιών. Η αδυναμία χρήσης του κεριού από τη βιομηχανία που περιθωριοποιήθηκε από χημικά παράγωγα του πετρελαίου (παραφίνη κλπ) το κάνει να υπάρχει μόνο ως υλικό ανακύκλωσης για τις επιχειρήσεις που παράγουν και εμπορεύονται τις απαραίτητες κερήθρες. Η σχέση του μελισσοκόμου με τις τοπικές εκκλησίες, τις βιοτεχνίες κεριού, τις βιομηχανίες για λιπαντικά, στιλβώματα κλπ. είναι παρελθόν. Όπως επίσης παρελθόν είναι και η συνοδοιπορία της συλλογής ρετσινιού από τα πευκοδάση της Αίγινας, που έχει ήδη αντικατασταθεί από συνθετικές ουσίες.
Παρόλα τα προβλήματα που γεννιούνται κυρίως, τόσο από την συστηματική διάθεση του κράτους να ναρκοθετήσει την πρωτογενή παραγωγή αλλά και από την ελλαδική παθολογία του παρασιτισμού, ο μελισσοκόμος στο βαθμό που πληροί τις προδιαγραφές, είναι ένα επάγγελμα ιδιαίτερο και μοναχικό που μπορεί να διακριθεί για τα προϊόντα του. Οι ευεργετικές επιδράσεις του μελιού στον ανθρώπινο οργανισμό καθώς και των άλλων προϊόντων του μελισσιού (γύρη, πολτός), η μικρή μεταποίηση (χρήση του κεριού σε καλλιτεχνικές και φαρμακευτικές εφαρμογές), ένας περιορισμένος αλλά υπαρκτός κύκλος οικονομίας όσον αφορά στην αναπαραγωγή των μελισσιών, κάνουν τη μελισσοκομία να έχει μια ιδιαίτερη και απαραίτητη σχέση με τον συνολικό κύκλο της παραγωγικής διαδικασίας.
Είναι ένα αποκεντρωμένο επάγγελμα που μπορεί να αναπτυχθεί κοντά σε δασικές και γεωργικές εκτάσεις στο νησί ή σε περιοχές που είναι σχετικά αδόμητες και όχι πυκνοκατοικημένες. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιοχές την Αίγινα και κυρίως στο Βαθύ, στο Μεσαγρό, καθώς και σε ένα μεγάλο τμήμα της κεντρικής και ορεινής Αίγινας που απλώνεται προς το Νότο και οριοθετείται από τις περιοχές Σφεντούρι-Βλάχηδες-Ανιτσαίου-Λαζάρηδες-Άλωνες-Μεσαγρός-Άγιος Νεκτάριος-Παγώνι-Τζίκηδες-Παχειοράχη-Σφεντούρι. Θυμαρόμελο, ανθόμελο και είναι αυτό που μπορεί να παραχθεί στην Αίγινα από επαγγελματίες ή ημιεπαγγελματίες. Η άκκαρι της βαρόας που καταστρέφει το μελίσσι είναι σχετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί από ένα νοικοκυριό που διαθέτει ένα ή δυο μελίσσια αν και η μελλοντική ανάπτυξη της μελισσοκομίας στο νησί θα μπορούσε αφορά στη γνώση των επαγγελματιών που διοχετεύεται σε νοικοκύρηδες με ένα ή δυο μελίσσια ή τη κάποια σχετική χρήση των υποδομών όπως ο μελιτοεξαγωγέας.
Η μελισσοκομία είναι ένας κλάδος που μπορεί να συνδυαστεί με άλλες απασχολήσεις πρωτεύουσες ή δευτερεύουσες αφού μόνο σε κάποιες περιόδους είναι απαραίτητη η παρουσία του μελισσοκόμου ενώ τη χειμερινή περίοδο αυτό αδρανεί και ιδιαίτερα την περίοδο των βροχοπτώσεων. Από την άλλη η αναθέρμανση της σχέσης μας με τις περιοχές Τροιζηνίας-Μεθάνων είναι πολύ σημαντικές για την μεταφορά μελισσιών, αφού είναι περιοχές που έχουν ένα ιδιαίτερο μελισσοκομικό ενδιαφέρον. Τα πολύ κοντινά μας ορεινά Μέθανα είναι ένας παράδεισος βοτάνων για ένα μέλι υψηλής ποιότητας ενώ η Τροιζηνία έχει ανθοφορία σε ετήσια βάση. Εκεί υπάρχουν ήδη έμπειροι μελισσοκόμοι και σχετικά συγγενείς μας οι οποίοι πιθανόν κατόπιν μιας πιο συστηματικής οργάνωσης της τοπικής παραγωγής και παρόλο τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα του επαγγέλματος να συνεργαστούν σε κάποια σημεία.
Από την πλευρά μας νομίζουμε ότι μπορούν να διατυπωθούν κάποια σημεία που είναι σημαντικά για την οριοθέτηση και την καλύτερη αντιμετώπιση του ζητήματος:
-Η συστηματική ανάδειξη τις μελισσοκομίας από τις τοπικές αρχές σε μια προσπάθειά τους με τη συνεργασία των υπαρχόντων μελισσοκόμων και με βάση τις γενικότερες προδιαγραφές να οριοθετήσουν γεωγραφικά και ποσοτικά τις δυνατότητες ανάπτυξης του επαγγέλματος στην Αίγινα.
-Η συστηματική προσπάθεια για τη δημιουργία μιας υποδομής σχετικής με ενημέρωση, συζητήσεις και εκδηλώσεις για τη μελισσοκομία μέσα στο πλαίσιο ενδιαφέροντος προώθησης των παραγωγικών διαδικασιών. Ημερίδες, συγκεντρώσεις μπορούν να βοηθήσουν στην ενημέρωση του κοινού αλλά και νέων ανθρώπων που τους ταιριάζει η ενασχόληση με τη μελισσοκομία και των εφαρμογών στα παράγωγά της (φαρμακευτικές χρήσεις, κλπ)
-Η ένταξη μαθημάτων στο σχολείο για τη μέλισσα, το μέλι και τη μελισσοκομία ως προσπάθεια προβολής των παραγωγικών διαδικασιών δίπλα σε άλλες πιο αποδοτικές ενασχολήσεις (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία).
-Η προσπάθεια τοπικής απορρόφησης του τοπικού μελιού από επαγγελματίες και καταναλωτές. Υπάρχει μια τεράστια γκάμα παραγωγής γλυκισμάτων από μέλι, ποιοτικών και υγιεινών ενώ συνδυάζεται άριστα με προϊόντα του τόπου (φιστίκι, αμύγδαλο) γεγονός που θα μπορούσε να δώσει ιδέες για υπάρχοντα εργαστήρια ζαχαροπλαστικής ή αρτοποιίας καθώς και σε νέες οικοτεχνίες. Στη θέση της ζάχαρης, το μέλι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί άριστα σε αρκετές εφαρμογές (παστέλι, αρτύματα, κουλούρια κλπ) καθώς και σε σιρόπια. Επίσης είναι σημαντικό σε καθημερινό επίπεδο στα νοικοκυριά να αντικατασταθεί η καταστροφική για την υγεία, ζάχαρη από το μέλι. Που είναι ακριβό και σπάνιο όπως θα έπρεπε να είναι όλα τα ιδιαίτερα αγαθά που γλυκίζουν τη ζωή μας.
-Μια νέα «εναλλακτική» βιοτεχνία ειδών που σχετίζονται με παλιές ασχολίες κοντινές με τη μελισσοκομία, μπορούν να αναπτυχθούν σε κάποιο βαθμό ζήτησης, όπως η βιοτεχνία επεξεργασίας κεριού ή η εναλλακτική χρήση της ρητίνης των πεύκων.
-Μια βιοτεχνία αναπαραγωγής μελισσιών-“παραφυάδων- ειδικά στην Αίγινα η οποία έχει πρώιμη άνοιξη και ανθοφορία σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας.
(κείμενα σχετικά με τις δυνατότητες παραγωγικής ανασυγκρότησης στην Αίγινα, εδώ)