Τίποτε καλύτερο δεν θα περίμενε κανείς από τους εκπροσώπους της τοπικής μας μούχλας από το να ευχαριστούν προνομιακά τους όμοιούς τους ή κάποιους από αυτούς και άλλοι, οι όμοιοί τους δηλαδή, να στολίζουν με συνταρακτικά λόγια την ασημαντότητά τους για την προσφορά τους. Αν προσθέσουμε και τις δηλώσεις τους για το πόσο «συντετριμμένοι» νιώθουν για το «ναυτικό ατύχημα», μπας και γλιτώσουν την τουριστική περίοδο, συμπληρώνεται η συνταγή της πολιτικής ως απάτης. Παλιά η μέθοδος. Είναι η άντληση της κοινωνικής υπεραξίας από τη συμμετοχή σε ένα γεγονός που πολλαπλασιάζει εμμέσως την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισχύ. Επιβεβαιώνει την πραγματική ανυπαρξία, την αχρηστία, την ανασφάλεια μπροστά σε μια γήινη και όσο το δυνατόν υγιή καθημερινότητα χωρίς παρόλες και φανφάρες. Για αυτούς όλους «μικρούς» και «μεγάλους» «ήρωες» αρκούν αυτές οι γραμμές. Ας μην μας απασχολήσουν περισσότερο. Ακόμα και οι «αφελείς» καταλαβαίνουν ότι συντηρείται απλά η αναπαραγωγή της τοπικής μας μούχλας. Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα. Από κει και πέρα αυτοί που πάντα τρέχουν χωρίς την ανάγκη της προβολής αυτό πάντα θα κάνουν-και καλώς θα κάνουν. Δεν έχουν την ανάγκη μιας εφήμερης μνείας.

Όμως τα παρακάτω αποτελούν το κέντρο βάρους με αφορμή και αιτία το έγκλημα μεταξύ Πέρδικας και Μονής:

1)Θα έχουμε (πάλι) ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία; Θα έχουμε (πάλι) μια τραγωδία χωρίς κάθαρση; Συνέχεια ανάγνωσης Για το έγκλημα στην Αίγινα: μεταξύ Πέρδικας και Μονής →