Με έναν ευτελή τρόπο επέλεξε η τοπική μας κυβέρνηση και δημοτική αρχή να προσελκύσει κατ’ επάγγελμα δημοσιογράφους που διαφημίζουν ή προωθούν, κατόπιν παραγγελιών, τουριστικούς προορισμούς. Το διήμερο αυτό που ονόμασαν “φιλοξενίας και ενημέρωσης” περιείχε δυο γεύματα και δυο δείπνα. Το οργάνωσε παροπλισμένος δημοσιογράφος που προβάλλεται ως ο “επιτυχημένος δημοσιογράφος που εγκατέλειψε την Αθήνα για τη μαγευτική Αίγινα”. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα μιας δημοτικής αρχής που θεωρώντας ως κεκτημένο δώρο την προσφορά σκηνοθετημένων εικόνων προς κατανάλωση επενδύει στην υπάρχουσα βιομηχανία των 200 μέτρων της παραλίας της πόλης και της επέκτασής της και σε άλλα σημεία του νησιού, δίπλα στα εργασιακά κάτεργα των κακοπληρωμένων 12-15-18ώρων. Με τέσσερα τραπεζώματα και πολλές υποσχέσεις. Η “φιλοξενία” που η δημοτική αρχή την αρνείται για όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη, όπως οι πρόσφυγες, την προσφέρει για κάποιους γραφιάδες που θα διαφημίσουν την σκηνοθετημένη της αγορά εντυπώσεων. Συνέχεια ανάγνωσης Τα τραπεζώματα του Δήμου Αίγινας
Άρθρα ανά μήνα: Μάιος 2016
για το “νοσοκομείο” Αίγινας που δεν είναι νοσοκομείο
Στη βιομηχανία εθελοντισμού και κοινωνικής προσφοράς που έχουν στήσει μηχανισμοί όπως η τοπική εκκλησία, πρόσωπα από συλλόγους καθώς και τα μέλη του ίδιου του φορέα που είναι αποδέκτης, κορυφαία θέση έχει η παθολογική κλινική (χωρίς κάλυψη 24ωρης εφημερίας γιατρού) που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται “Νοσοκομείο” Αίγινας. Αποτελεί το άτυπο πρωτόκολλο εφαρμογών αλλά και μια ημι-υποχρεωτική άσκηση κοινωνικής ενσωμάτωσης μέσα στο σύστημα αποδοχής από ένα δίκτυο που ξεκινάει από το ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο, συνεχίζεται σε δομές κοινωνικές και συλλόγους, στα ηλεκτρονικά τοπικά μέσα και απολήγει σε κάθε αφελή άνθρωπο που ονοματίζει κι αυτός με τη σειρά του μια παθολογική κλινική, σε νοσοκομείο. Στο τοπικό χρηματιστήριο των κοινωνικών αξιών το δήθεν νοσοκομείο Αίγινας έχει τις πιο πολλές μετοχές με σταθερή τιμή. Συνέχεια ανάγνωσης για το “νοσοκομείο” Αίγινας που δεν είναι νοσοκομείο
τα ψέμματα και η ψευδής συνείδηση
Ο υπουργός Καμμένος επιβεβαιώνει με υποσχέσεις και λόγια του αέρα τον προσανατολισμό της κυβέρνησης, δηλαδή τον μονόδρομο των εκποιήσεων προς χάριν κάποιων επενδύσεων που “θα φέρουν χρήμα και θέσεις εργασίας” και στην Αίγινα. Ο προϊστάμενος των καραβανάδων σε ρόλο πλασιέ τουριστικών και τεχνολογικών επενδύσεων παροξύνει σε ύψιστο βαθμό όλη την αντιπαραγωγική και παρασιτική μούχλα που επένδυσε η πολιτική στη μεταπολίτευση ταΐζοντας με ψέμματα ή και ψευδαισθήσεις τον εναπομείναντα κοινωνικό ιστό των επαγγελματιών και των ανέργων. Στην προκειμένη το ερώτημα δεν είναι το αν θα πραγματοποιηθούν αυτές οι εξαγγελίες αλλά το τι σημασία έχουν αυτές για το ευρύ κοινό, για το πλήθος στο οποίο και απευθύνονται. Συνέχεια ανάγνωσης τα ψέμματα και η ψευδής συνείδηση
Το θεριό του Τούρλου
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Το τραγούδι του σπασμένου Ροδιού» της Ιουλίας Χαρπίδου
Το Θεριό
Σε λίγο όλη η περιοχή του ΤΟΥΡΛΟΥ, μεταμορφώθηκε σε ξωτικό, που το δαίμονα μέσα του ΕΙΧΕ. Συρματόπλεγμα αγκαθωτό, στεφάνωσε τα χωράφια. Σε πάσαλους, που μπήξανε βαθειά μέσα στο χώμα, πινακίδες καρφώσανε. Πινακίδες που γράφαν: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ Η ΕΙΣΟΔΟΣ, ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ». Καρφώσανε και κάρφωσαν όλες τις καρδιές του κόσμου.
Όλων τα βλέφαρα έκλειναν όταν το αντικρύζαν. Γιατί, σταλιά-σταλιά τους ρούφηξε το αίμα της καρδιάς τους. Εργάτες η Βαγία γέμισε. Ξένους και εντοπίτες, που σκληρά μέσα στο οχυρό, ακατάπαυστα δουλεύαν. Φουριόζοι με βραχνή φωνή και σκισμένες φανέλλες. Σκάβαν, θεμελιώνανε, χτίζανε και το Διοικητήριο στήσαν. Συνέχεια ανάγνωσης Το θεριό του Τούρλου
Για το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας
Το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας είναι πολλαπλό και σύνθετο.
Συνηθίζεται στις μέρες μας οι επικρίσεις από τους χώρους, τις κινήσεις και τις οργανώσεις να εστιάζουν ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στον τομέα της υγείας ήδη από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και σήμερα. Αυτοί οι αγώνες ή οι προσπάθειες που έχουν τις συνδικαλιστικές και κομματικές ή κινηματικές -γενικά- αφετηρίες αφορούν την ιδιωτικοποίηση του τομέα της υγείας, τις ελλείψεις σε προσωπικό, τις μειώσεις στους μισθούς, την εφαρμογή ελαστικοποιημένων εργασιακών σχέσεων, το κόστος για τη νοσηλεία και περίθαλψη, την εισβολή του ιδιωτικού τομέα σε τομείς του δημόσιου συστήματος. Επίσης αφορούν και διαχρονικά ζητήματα όπως τις προμήθειες του απαραίτητου ιατροφαρμακευτικού υλικού, την υποβάθμιση και εγκατάλειψη οργανισμών που άπτονται του χώρου (ΕΟΦ, ερευνητικός τομέας), τα πρόσωπα που νέμονται θέσεις στο χώρο, τη γραφειοκρατία την ίδια που παραμένει σε μεγάλο επίπεδο ανεπαρκής, τον κακό σχεδιασμό. Σ’ αυτό το ρεύμα προστέθηκε κι άλλος κόσμος που περιστασιακά, ειδικά μετά τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των μνημονιακών συμβάσεων, συμμετέχει σε δράσεις. Συνέχεια ανάγνωσης Για το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας