Μια νέα επιτυχία έχει στο ενεργητικό της η ομάδα ΒΙ(λες) ΠΙ(σίνες)ΡΙΖ(οσπαστικής) Α(ριστεράς) Αίγινας. Η Όλγα Χαρίτου, είναι γνωστή στα κοινωνικά κινήματα, ευρύτερα, ως συντονίστρια του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ της Αθήνας, γνωστή για τις συμμετοχή της στους αγώνες της αριστεράς και της προόδου, γνωστή όμως και στους αγωνιστές για τη φιλοξενία που παρείχε στη Βίλα-Πισίνα της Αίγινας τίμησε την Αριστερά και τους αγώνες με τη συμμετοχή της στο νέο υπερ-ταμείο για τις αποκρατικοποιήσεις. Δηλαδή αυτόν τον αποικιακό θεσμό που μετατρέπει την Ελλάδα από αποικία χρέους σε προτεκτοράτο.

Ας ντρέπονται αυτοί που πρέπει να ντρέπονται
και ειδικά μετά τη δολοφονία του Αυγούστου
που αποκάλυψε την πλήρη ένταξη της αριστεράς
στην άρχουσα τάξη των σκαφάτων, των αφεντικών
και των σιχαμερών καναλαρχών.
αναδημοσίευση από τη Ρήξη:
«…Θα πω στον αέρα να μην σας πληρώνει όταν αναπνέετε.
Θα υπενθυμίσω στη γη ότι δεν σας χρωστάει τίποτα επειδή κινείται.
Θα ψιθυρίσω στις πασχαλίτσες, στις παρδαλοτσικλιτάρες, στα Χριστούγεννα και στο λιόγερμα να σας αποφεύγουν.
Θα κουβεντιάσω με το Σαρωνικό Κόλπο να μην σας δανείζει τις μπογιές του.
Κι ύστερα από αυτά τα ολίγα θα σας περιμένω με τις μορταδέλες μου κρυμμένος μέσα σ’ ένα κουτί με ψηφοδέλτια».
του Γιώργου Προστοπαρόν, «Κεντρική Επιτροπή των αληθινών θυμών», Αίγινα 2010 Συνέχεια ανάγνωσης ΒΙ.ΠΙ.ΡΙΖ.Α. Αίγινας (Όλγα) →

Εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον προϋπολογισμό της η Περιφέρεια Αττικής και συναινώντας στις αποφάσεις των προηγούμενων εργολάβων-υπεργολάβων συνυπέγραψε με τη δημοτική αρχή Αίγινας προγραμματική σύμβαση της τάξεως των 6000.000 ευρώ για την αποκατάσταση «ασφαλτοστρωμένων δρόμων στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Αίγινας, έπειτα από τις ζημιές που έχουν υποστεί από τις πλημμύρες του Δεκεμβρίου 2014 και του Σεπτεμβρίου 2015». Θετικό, θα μπορούσε να ήταν το έργο εφόσον η κυκλοφορία στους δρόμους της Αίγινας έχει γίνει κάτι παραπάνω από επικίνδυνη σε συνδυασμό με την έλλειψη σεβασμού και καλλιέργειας ενός τμήματος των οδηγών. Η καταπολέμηση όμως των αιτιών καταστροφής των οδοστρωμάτων βρίσκεται πολύ μακριά. Κι αυτό διότι σε ένα νησί-βράχο που βρέχει ‘’όποτε του καπνίσει’’ που υποφέρει από την ανομβρία και τη λειψυδρία η αιτία προσδιορίζεται στην έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων. Έργων που κοστίζουν μέχρι και 1.000.050 ευρώ προκειμένου να ταξιδεύουν τα όμβρια ύδατα με ασφάλεια προς τη θάλασσα. Καμιά μέριμνα όμως όσον αφορά τη συγκράτηση του νερού με απλές και λιτές αναβαθμίδες στα ορεινά και ημιορεινά του νησιού, καμιά μέριμνα όσον αφορά τη συγκράτηση του νερού με την επιδότηση και τη διευκόλυνση διατυπώσεων για την κατασκευή της στέρνας σε όποιες περιοχές ακόμα το επιτρέπουν οι συνθήκες δόμησης. Έργα που θα ενεργοποιούσαν τις τοπικές κοινότητες αλλά και μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους που θα υποδείκνυαν τις περιοχές αυτές, που θα παρείχαν μια χρήσιμη εργασία για έργα κοινωφελή, για υποδομές που θα ελαχιστοποιούσαν το πρόβλημα του νερού και ταυτοχρόνως θα έδιναν μια καλή ώθηση στη γεωργική-κτηνοτροφική-μελισσοκομική παραγωγή. Συνέχεια ανάγνωσης Αντιπλημμυρικά έργα, ελαστικός τάπητας γηπέδου- η κορύφωση του παρασιτισμού στην Αίγινα →

αναδημοσίευση από το αρχείο της σχεδίας
Σήμερα, βρέχει από το απόγευμα. Είναι λίγα αυτά που μπορούμε να πούμε. Περισσότερα νιώθουμε. Ρημαγμένες, στεγνές ζωές, αλωμένες από το εμπόρευμα, από τα υποσχόμενα επίπεδα κατανάλωσης και την κατάθλιψη. Οι μνήμες, οι αφηγήσεις τους, οι υπερήλικες φωνές τους που κάθε φορά ακούγονται σαν ευχή για “μη χειρότερα”, πάλι ακούονται. Τότε νέοι και νέες, ωραίοι και ωραίες, στην λεωφόρο Φανερωμένης παρακαλούσαν μαζί με τους παπάδες, τους προσκόπους, τις διοικητικές αρχές του νησιού για μια βροχή. Και ήρθε κάποια στιγμή. Ποιος την έφερε; Ε, καλά τώρα…
Να ξανάρθεις. Να ξανάρθεις βροχή.