Με πομπώδεις ανακοινώσεις και διακηρύξεις μεγαλείου, η κυβέρνηση δια του υπουργού της Καμμένου, τροφοδοτεί την τοπική μας δημοτική αρχή, με υποσχέσεις αξιοποίησης της στρατιωτικής περιουσίας. Η ίδια η δημοτική αρχή συναγωνίζεται σε στόμφο την κυβέρνηση όπως και σε συνθήματα για ανάπτυξη της περιοχής με το μοναδικό τρόπο που γνωρίζει, δηλαδή του βοηθού του κυβερνητικού υποβολέα, τάζοντας ψευδαισθήσεις οικονομικής αναβάθμισης. Κι αν υπήρξε στο παρελθόν από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, διαμέσου ερωτήσεων στη Βουλή (φθινόπωρο 2014), ένσταση και αντίθεση σχετική με την ενοικίαση του χώρου των οχυρών της Πέρδικας, πρόσφατα με χυδαίο, υποκριτικό ύφος και περίσσευμα απατεωνιάς παραπέμπει σε “επίσκεψη του Υπουργού στο χώρο και διαβούλευση με την τοπική κοινωνία για την αναβάθμιση και ανάδειξή του”. Κι από τότε σιωπή για τα οχυρά της Πέρδικας. Πέρα όμως από την κυβίστηση αυτή ή άλλες με τις οποίες γυμνάζονται τον τελευταίο χρόνο τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ Αίγινας προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις κομματικές τους υποχρεώσεις -μετά από κάποια περίοδο ασκήσεων στις ΒΙΠΙΡΙΖΑ Αίγινας (Βίλες Πισίνες Ριζοσπαστικής Αριστεράς), προκύπτουν ζητήματα που αφορούν την ίδια την χρήση του χώρου των οχυρών της Πέρδικας αλλά και ενός πλήθους επενδυτικών τάσεων που παρατηρούνται στο νησί τα τελευταία χρόνια.
Υδατοκαλλιέργειες, οικιστικά έργα με κεφαλαίο Λάμδα (οικογένεια Λάτση) καθώς και άλλες δραστηριότητες ως καπνοί εν αιθρία διατυπώνονται κατά καιρούς για τη σωτηρία της Αίγινας. Κορυφαία όλων δεν είναι παρά η πρόσφατη, από πλευράς Π. Καμμένου, για την αξιοποίηση του Τούρλου. Πρόκειται για ένα “φαραωνικό” σχέδιο όπως τουλάχιστον αναφέρονται σε αυτό ακόμα και οι δημοσιογράφοι της σειράς, αν δεν επρόκειτο για μια τεράστια μπαρούφα από αυτές που μόνο τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης -πιθανόν- να πιστεύουν. Το Silicon Island στην ιστορική περιοχή του Τούρλου, τόπου εκτέλεσης των 17 αγωνιστών της εθνικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στις 19 Ιουλίου του 1947, τόπου επίσης ικανοποίησης πολιτικών χατιριών για θητεία “χαλαρή και κοντά στο σπίτι” στη ναυτική του βάση μέχρι και πρόσφατα, πρόκειται για τη νέα επένδυση σύμφωνα με τον ίδιο τον εγκέφαλο των χακί επενδύσεων: “ζητήθηκε το νησί Φλέβες αλλά κρίθηκε ακατάλληλο για τη δημιουργία ουρανοξυστών και το υπουργείο πρότεινε την περιοχή Τούρλος στην Αίγινα στην οποία θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ουρανοξύστες και χιλιάδες θέσεις εργασίας στον τομέα της τεχνολογίας, της έρευνας, της καινοτομίας”. Η επένδυση είναι ισραηλινών συμφερόντων και “θα γλιτώσει τους κατοίκους από τα γυμνάσια του ναυτικού”. Ειρήνη υμίν. Παίρνοντας τη σκυτάλη της δόλιας αφέλειας ο δήμαρχος Μούρτζης, δήλωσε ότι στηρίζει την επένδυση “ώστε να μετατρέψουν την περιοχή Τούρλος της Αίγινας σε πρότυπο κέντρο έρευνας και τεχνολογίας κατά τα πρότυπα της Silicon Valley στην Αμερική”.
Έτσι ο κυβερνητικός συνδυασμός άγνοιας και τυχοδιωκτισμού στο πλαίσιο παραγωγής προτάσεων και δημιουργίας εντυπώσεων, σε αγαστή σύμπνοια με την τοπική παρασιτική μούχλα, οδηγούν σε σύγχυση τον πληθυσμό του νησιού μας. Ενός νησιού που παρά τη “δεξιά” του παραδοσιακή κλίση ψήφισε με εθνικά ποσοστά το ΟΧΙ στους ξένους δανειστές για να του επιστραφεί ως ΝΑΙ+ μαζί με τις προτάσεις αξιοποίησης του νησιού μεταξύ Αμπού Ντάμπι και Καλιφόρνιας. Αυτός ο λαός όμως είναι που πρέπει να αγωνιστεί για την αξιοπρέπειά του, να περισώσει το ήθος του και να ξεκινήσει να σχεδιάζει το ξεπέρασμα από το βάλτο που τον έχουν σπρώξει εθνικοί και τοπικοί “σωτήρες”. Ένα σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση, τον ήπιο και αποκεντρωμένο τουρισμό, την ενάρετη συμμετοχή στα κοινά.
Όσον αφορά τους συγκεκριμένους χώρους που ανήκουν στις χακί αναπλάσεις του στρατιωτικού ΤΑΙΠΕΔ και αδόμητοι φαντάζουν οικόπεδα για επενδύσεις, οφείλουμε να απαιτήσουμε το σχεδιασμό τους ως πάρκα που θα συνδυάζουν την αναψυχή για κατοίκους και επισκέπτες με ήπιες οικονομικές χρήσεις προς όφελος των κοινοτήτων, την εκπαίδευση των μαθητών, την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας, τις συνεργατικές δυνατότητες μικρών παραγωγών.
Για να μη γίνει η Αίγινα, η Ταϊλάνδη του Σαρωνικού.