Ο υπουργός Καμμένος επιβεβαιώνει με υποσχέσεις και λόγια του αέρα τον προσανατολισμό της κυβέρνησης, δηλαδή τον μονόδρομο των εκποιήσεων προς χάριν κάποιων επενδύσεων που “θα φέρουν χρήμα και θέσεις εργασίας” και στην Αίγινα. Ο προϊστάμενος των καραβανάδων σε ρόλο πλασιέ τουριστικών και τεχνολογικών επενδύσεων παροξύνει σε ύψιστο βαθμό όλη την αντιπαραγωγική και παρασιτική μούχλα που επένδυσε η πολιτική στη μεταπολίτευση ταΐζοντας με ψέμματα ή και ψευδαισθήσεις τον εναπομείναντα κοινωνικό ιστό των επαγγελματιών και των ανέργων. Στην προκειμένη το ερώτημα δεν είναι το αν θα πραγματοποιηθούν αυτές οι εξαγγελίες αλλά το τι σημασία έχουν αυτές για το ευρύ κοινό, για το πλήθος στο οποίο και απευθύνονται. Συνέχεια ανάγνωσης τα ψέμματα και η ψευδής συνείδηση →

Με πομπώδεις ανακοινώσεις και διακηρύξεις μεγαλείου, η κυβέρνηση δια του υπουργού της Καμμένου, τροφοδοτεί την τοπική μας δημοτική αρχή, με υποσχέσεις αξιοποίησης της στρατιωτικής περιουσίας. Η ίδια η δημοτική αρχή συναγωνίζεται σε στόμφο την κυβέρνηση όπως και σε συνθήματα για ανάπτυξη της περιοχής με το μοναδικό τρόπο που γνωρίζει, δηλαδή του βοηθού του κυβερνητικού υποβολέα, τάζοντας ψευδαισθήσεις οικονομικής αναβάθμισης. Κι αν υπήρξε στο παρελθόν από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, διαμέσου ερωτήσεων στη Βουλή (φθινόπωρο 2014), ένσταση και αντίθεση σχετική με την ενοικίαση του χώρου των οχυρών της Πέρδικας, πρόσφατα με χυδαίο, υποκριτικό ύφος και περίσσευμα απατεωνιάς παραπέμπει σε “επίσκεψη του Υπουργού στο χώρο και διαβούλευση με την τοπική κοινωνία για την αναβάθμιση και ανάδειξή του”. Κι από τότε σιωπή για τα οχυρά της Πέρδικας. Πέρα όμως από την κυβίστηση αυτή ή άλλες με τις οποίες γυμνάζονται τον τελευταίο χρόνο τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ Αίγινας προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις κομματικές τους υποχρεώσεις -μετά από κάποια περίοδο ασκήσεων στις ΒΙΠΙΡΙΖΑ Αίγινας (Βίλες Πισίνες Ριζοσπαστικής Αριστεράς), προκύπτουν ζητήματα που αφορούν την ίδια την χρήση του χώρου των οχυρών της Πέρδικας αλλά και ενός πλήθους επενδυτικών τάσεων που παρατηρούνται στο νησί τα τελευταία χρόνια. Συνέχεια ανάγνωσης Αίγινα: μεταξύ Αμπού Ντάμπι και Καλιφόρνιας, ξεπροβάλλει η Ταϊλάνδη →