Εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον προϋπολογισμό της η Περιφέρεια Αττικής και συναινώντας στις αποφάσεις των προηγούμενων εργολάβων-υπεργολάβων συνυπέγραψε με τη δημοτική αρχή Αίγινας προγραμματική σύμβαση της τάξεως των 6000.000 ευρώ για την αποκατάσταση «ασφαλτοστρωμένων δρόμων στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Αίγινας, έπειτα από τις ζημιές που έχουν υποστεί από τις πλημμύρες του Δεκεμβρίου 2014 και του Σεπτεμβρίου 2015». Θετικό, θα μπορούσε να ήταν το έργο εφόσον η κυκλοφορία στους δρόμους της Αίγινας έχει γίνει κάτι παραπάνω από επικίνδυνη σε συνδυασμό με την έλλειψη σεβασμού και καλλιέργειας ενός τμήματος των οδηγών. Η καταπολέμηση όμως των αιτιών καταστροφής των οδοστρωμάτων βρίσκεται πολύ μακριά. Κι αυτό διότι σε ένα νησί-βράχο που βρέχει ‘’όποτε του καπνίσει’’ που υποφέρει από την ανομβρία και τη λειψυδρία η αιτία προσδιορίζεται στην έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων. Έργων που κοστίζουν μέχρι και 1.000.050 ευρώ προκειμένου να ταξιδεύουν τα όμβρια ύδατα με ασφάλεια προς τη θάλασσα. Καμιά μέριμνα όμως όσον αφορά τη συγκράτηση του νερού με απλές και λιτές αναβαθμίδες στα ορεινά και ημιορεινά του νησιού, καμιά μέριμνα όσον αφορά τη συγκράτηση του νερού με την επιδότηση και τη διευκόλυνση διατυπώσεων για την κατασκευή της στέρνας σε όποιες περιοχές ακόμα το επιτρέπουν οι συνθήκες δόμησης. Έργα που θα ενεργοποιούσαν τις τοπικές κοινότητες αλλά και μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους που θα υποδείκνυαν τις περιοχές αυτές, που θα παρείχαν μια χρήσιμη εργασία για έργα κοινωφελή, για υποδομές που θα ελαχιστοποιούσαν το πρόβλημα του νερού και ταυτοχρόνως θα έδιναν μια καλή ώθηση στη γεωργική-κτηνοτροφική-μελισσοκομική παραγωγή. Συνέχεια ανάγνωσης Αντιπλημμυρικά έργα, ελαστικός τάπητας γηπέδου- η κορύφωση του παρασιτισμού στην Αίγινα →

αναδημοσίευση από το αρχείο της σχεδίας
Σήμερα, βρέχει από το απόγευμα. Είναι λίγα αυτά που μπορούμε να πούμε. Περισσότερα νιώθουμε. Ρημαγμένες, στεγνές ζωές, αλωμένες από το εμπόρευμα, από τα υποσχόμενα επίπεδα κατανάλωσης και την κατάθλιψη. Οι μνήμες, οι αφηγήσεις τους, οι υπερήλικες φωνές τους που κάθε φορά ακούγονται σαν ευχή για “μη χειρότερα”, πάλι ακούονται. Τότε νέοι και νέες, ωραίοι και ωραίες, στην λεωφόρο Φανερωμένης παρακαλούσαν μαζί με τους παπάδες, τους προσκόπους, τις διοικητικές αρχές του νησιού για μια βροχή. Και ήρθε κάποια στιγμή. Ποιος την έφερε; Ε, καλά τώρα…
Να ξανάρθεις. Να ξανάρθεις βροχή.

Τίποτε καλύτερο δεν θα περίμενε κανείς από τους εκπροσώπους της τοπικής μας μούχλας από το να ευχαριστούν προνομιακά τους όμοιούς τους ή κάποιους από αυτούς και άλλοι, οι όμοιοί τους δηλαδή, να στολίζουν με συνταρακτικά λόγια την ασημαντότητά τους για την προσφορά τους. Αν προσθέσουμε και τις δηλώσεις τους για το πόσο «συντετριμμένοι» νιώθουν για το «ναυτικό ατύχημα», μπας και γλιτώσουν την τουριστική περίοδο, συμπληρώνεται η συνταγή της πολιτικής ως απάτης. Παλιά η μέθοδος. Είναι η άντληση της κοινωνικής υπεραξίας από τη συμμετοχή σε ένα γεγονός που πολλαπλασιάζει εμμέσως την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισχύ. Επιβεβαιώνει την πραγματική ανυπαρξία, την αχρηστία, την ανασφάλεια μπροστά σε μια γήινη και όσο το δυνατόν υγιή καθημερινότητα χωρίς παρόλες και φανφάρες. Για αυτούς όλους «μικρούς» και «μεγάλους» «ήρωες» αρκούν αυτές οι γραμμές. Ας μην μας απασχολήσουν περισσότερο. Ακόμα και οι «αφελείς» καταλαβαίνουν ότι συντηρείται απλά η αναπαραγωγή της τοπικής μας μούχλας. Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα. Από κει και πέρα αυτοί που πάντα τρέχουν χωρίς την ανάγκη της προβολής αυτό πάντα θα κάνουν-και καλώς θα κάνουν. Δεν έχουν την ανάγκη μιας εφήμερης μνείας.

Όμως τα παρακάτω αποτελούν το κέντρο βάρους με αφορμή και αιτία το έγκλημα μεταξύ Πέρδικας και Μονής:

1)Θα έχουμε (πάλι) ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία; Θα έχουμε (πάλι) μια τραγωδία χωρίς κάθαρση; Συνέχεια ανάγνωσης Για το έγκλημα στην Αίγινα: μεταξύ Πέρδικας και Μονής →

Η κολυμπήθρα είναι αυτή που σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση και πίστη εξαφανίζει το προπατορικό αμάρτημα του ανθρώπου και τον εντάσσει τυπικά στο σώμα της Εκκλησίας. Η αλήθεια είναι ότι η τελετή αυτή που είναι ουσιαστική για ένα μικρό σύνολο πιστών στο σήμερα, έχει καταντήσει μια τελετή στο πλαίσιο της ακολουθίας μια παράδοσης που έχει χάσει το νόημά της ως μια οποιαδήποτε κοινωνική και οικογενειακή εκδήλωση. Θα έλεγε κανείς ότι το πρότυπο αυτού του εκφυλισμού ακολουθείται και στην κοσμική ζωή με την οποία ούτως ή άλλως ήταν άρρηκτα δεμένη η Ορθοδοξία. Η σύγχρονη εκδοχή του φαινομένου κάθαρσης είναι οι εκδηλώσεις με καλό σκοπό στις οποίες συμμετέχει η Εξουσία, η Αγορά και ο Κοινωνικός Βίος των ανθρώπων. Σε κάθε περίσταση “καλού και αγαθοεργούς σκοπού” τόσο τα μέλη της Εξουσίας, της Αγοράς και του Κοινωνικού Βίου των ανθρώπων που εμπλέκονται σε περιστάσεις διαφθοράς, αποδεδειγμένης απραξίας και ιδιοτέλειας, με ένα μαγικό τελετουργικό τρόπο εμβαπτίζονται, εξαφανίζοντας τα αμαρτήματα με τα οποία συνδέονται. Σε αυτό το τελετουργικό συμμετέχουν και άνθρωποι με καλή προαίρεση για το στόχο που “αγιάζει τα μέσα” είναι αυτοί που άηχα και ανυστερόβουλα δίνουν τη συγχώρεση για τα μέλη της Εξουσίας, της Αγοράς και του Κοινωνικού Βίου που έχουν επιδοθεί στα αμαρτήματα αυτά. Έτσι, δίχως να υπάρξει ένα δείγμα ανακατεύθυνσης από τη θέση αυτών που επιβαρύνονται για πλημμελείς πράξεις κι αυτών που καλοπροαίρετα επιδοκιμάζουν τον “καλό στόχο”, δίχως να υπάρξει ένα δείγμα μετατόπισης, η εκδήλωση με τους “καλούς στόχους” φέρνει πολύ κοντά όλα τα μέρη. Αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την απόκτηση επίσημης αναγνώρισης αυτών που αποδεδειγμένα έχουν φανεί ανάξιοι του ρόλου τους, πραγματικά αδιάφοροι για τις υποχρεώσεις τους και ιδιοτελείς λόγω της πρακτικής τους. Η κολυμπήθρα αυτή δεν είναι παρά ένα μεγάλο δημόσιο πλυντήριο.
Η χτεσινή συναυλία για την ενίσχυση του Κέντρου Υγείας Αίγινας που πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι στης Σουβάλας, παρακινούμενη κυρίως από ανθρώπους της καλής προαίρεσης αλλά και της μεταπολιτευτικής παρα-αφήγησης για τη δύναμη των (υπερεκτιμημένων) μαζικών φορέων, δεν ήταν παρά ένα καλό πλυντήριο που δίνει την άφεση των αμαρτιών πρώτα-πρώτα για τη Δημοτική Αρχή που αδιαφορώντας για το Κέντρο Υγείας έχει θέσει στόχο της, την ενίσχυση του υποτιθέμενου “Νοσοκομείου” της τοπικής μας Εκκλησίας. Συνέχεια ανάγνωσης οι συναυλίες-πλυντήριο στην Αίγινα →

Με έναν ευτελή τρόπο επέλεξε η τοπική μας κυβέρνηση και δημοτική αρχή να προσελκύσει κατ’ επάγγελμα δημοσιογράφους που διαφημίζουν ή προωθούν, κατόπιν παραγγελιών, τουριστικούς προορισμούς. Το διήμερο αυτό που ονόμασαν “φιλοξενίας και ενημέρωσης” περιείχε δυο γεύματα και δυο δείπνα. Το οργάνωσε παροπλισμένος δημοσιογράφος που προβάλλεται ως ο “επιτυχημένος δημοσιογράφος που εγκατέλειψε την Αθήνα για τη μαγευτική Αίγινα”. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα μιας δημοτικής αρχής που θεωρώντας ως κεκτημένο δώρο την προσφορά σκηνοθετημένων εικόνων προς κατανάλωση επενδύει στην υπάρχουσα βιομηχανία των 200 μέτρων της παραλίας της πόλης και της επέκτασής της και σε άλλα σημεία του νησιού, δίπλα στα εργασιακά κάτεργα των κακοπληρωμένων 12-15-18ώρων. Με τέσσερα τραπεζώματα και πολλές υποσχέσεις. Η “φιλοξενία” που η δημοτική αρχή την αρνείται για όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη, όπως οι πρόσφυγες, την προσφέρει για κάποιους γραφιάδες που θα διαφημίσουν την σκηνοθετημένη της αγορά εντυπώσεων. Συνέχεια ανάγνωσης Τα τραπεζώματα του Δήμου Αίγινας →

Ο υπουργός Καμμένος επιβεβαιώνει με υποσχέσεις και λόγια του αέρα τον προσανατολισμό της κυβέρνησης, δηλαδή τον μονόδρομο των εκποιήσεων προς χάριν κάποιων επενδύσεων που “θα φέρουν χρήμα και θέσεις εργασίας” και στην Αίγινα. Ο προϊστάμενος των καραβανάδων σε ρόλο πλασιέ τουριστικών και τεχνολογικών επενδύσεων παροξύνει σε ύψιστο βαθμό όλη την αντιπαραγωγική και παρασιτική μούχλα που επένδυσε η πολιτική στη μεταπολίτευση ταΐζοντας με ψέμματα ή και ψευδαισθήσεις τον εναπομείναντα κοινωνικό ιστό των επαγγελματιών και των ανέργων. Στην προκειμένη το ερώτημα δεν είναι το αν θα πραγματοποιηθούν αυτές οι εξαγγελίες αλλά το τι σημασία έχουν αυτές για το ευρύ κοινό, για το πλήθος στο οποίο και απευθύνονται. Συνέχεια ανάγνωσης τα ψέμματα και η ψευδής συνείδηση →

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Το τραγούδι του σπασμένου Ροδιού» της Ιουλίας Χαρπίδου

Το Θεριό

Σε λίγο όλη η περιοχή του ΤΟΥΡΛΟΥ, μεταμορφώθηκε σε ξωτικό, που το δαίμονα μέσα του ΕΙΧΕ. Συρματόπλεγμα αγκαθωτό, στεφάνωσε τα χωράφια. Σε πάσαλους, που μπήξανε βαθειά μέσα στο χώμα, πινακίδες καρφώσανε. Πινακίδες που γράφαν: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ Η ΕΙΣΟΔΟΣ, ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ». Καρφώσανε και κάρφωσαν όλες τις καρδιές του κόσμου.

Όλων τα βλέφαρα έκλειναν όταν το αντικρύζαν. Γιατί, σταλιά-σταλιά τους ρούφηξε το αίμα της καρδιάς τους. Εργάτες η Βαγία γέμισε. Ξένους και εντοπίτες, που σκληρά μέσα στο οχυρό, ακατάπαυστα δουλεύαν. Φουριόζοι με βραχνή φωνή και σκισμένες φανέλλες. Σκάβαν, θεμελιώνανε, χτίζανε και το Διοικητήριο στήσαν. Συνέχεια ανάγνωσης Το θεριό του Τούρλου →

Το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας είναι πολλαπλό και σύνθετο.
Συνηθίζεται στις μέρες μας οι επικρίσεις από τους χώρους, τις κινήσεις και τις οργανώσεις να εστιάζουν ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στον τομέα της υγείας ήδη από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και σήμερα. Αυτοί οι αγώνες ή οι προσπάθειες που έχουν τις συνδικαλιστικές και κομματικές ή κινηματικές -γενικά- αφετηρίες αφορούν την ιδιωτικοποίηση του τομέα της υγείας, τις ελλείψεις σε προσωπικό, τις μειώσεις στους μισθούς, την εφαρμογή ελαστικοποιημένων εργασιακών σχέσεων, το κόστος για τη νοσηλεία και περίθαλψη, την εισβολή του ιδιωτικού τομέα σε τομείς του δημόσιου συστήματος. Επίσης αφορούν και διαχρονικά ζητήματα όπως τις προμήθειες του απαραίτητου ιατροφαρμακευτικού υλικού, την υποβάθμιση και εγκατάλειψη οργανισμών που άπτονται του χώρου (ΕΟΦ, ερευνητικός τομέας), τα πρόσωπα που νέμονται θέσεις στο χώρο, τη γραφειοκρατία την ίδια που παραμένει σε μεγάλο επίπεδο ανεπαρκής, τον κακό σχεδιασμό. Σ’ αυτό το ρεύμα προστέθηκε κι άλλος κόσμος που περιστασιακά, ειδικά μετά τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των μνημονιακών συμβάσεων, συμμετέχει σε δράσεις. Συνέχεια ανάγνωσης Για το ζήτημα του Κέντρου Υγείας Αίγινας →